قبل از تهیه طرحهای شهری به شکل متداول کنونی ، طرح پیشنهادی شهر
همدان، به عنوان اولین طرح شهری ، توسط کارل فریش ، مهندس
چرم ساز، تهیه و به وزارت داخله پیشنهاد شد و در آبان ماه سال 1310 به تصویب وزارت داخله رسید. همچنین در سال 1324 ، بخش شهرسازی و طرحریزی در سازمانی موسوم به « سازمان اصل چهار ترومن» در ایران تشکیل شد و مسئولیت آن برعهده چند مهندس شهرساز، از جمله دکتر تورسن و مهندس گیبس ، نهاده شد. این عده نیز برای اولین بار مطالعات و طرحریزی سه شهر
شیراز،
اصفهان و
سنندج را به زبان انگلیسی تهیه کردند (سعیدنیا، 1378).
علاوه بر این ، سربازان گروه صلح با امضای قراردادی بین هیئت عمران بین المللی
آمریکا و وزارت کشور در دهه 30، به ایران آمدند و در وزارت کشور مشغول به کار شدند و برای بیشتر شهرها، طرح شبکهبندی و گذربندی تهیه کردند (سعیدنیا ، 1378).
طرحهای شهری با کیفیتی که در حال حاضر در کشور متداول است، از ابتدای
برنامه سوم عمرانی کشور (1346ـ1341) آغاز شد. در سالهای اول اجرای برنامه عمرانی سوم، قرارداد تهیه طرح جامع بین سازمان برنامه و بودجه و تعدادی از مشاوران منعقد گردید. تا اینکه در سال 1343
وزارت آبادانی و مسکن و به دنبال آن
شورای عالی شهرسازی تأسیس شد و نظارت در کار تهیه طرحهای جامع شهرهایی که قرارداد آنها قبلاً منعقد شده بود به عهده دبیرخانه شورای عالی شهرسازی محول شد و پس از مدتی عقد قراردادهای جدید در این مورد به دبیرخانه مذکور واگذار گردید (وزارت مسکن و شهرسازی، 1361).
اولین طرحی که به تصویب شورای عالی شهرسازی رسید، طرح جامع بندرلنگه بود که در سال 1345 تصویب شد. پس از آن در سال 1346، طرح جامع شهرهای بندرعباس، تهران، تبریز، قزوین و رشت به تصویب رسید. در سال 1347 نیز طرح جامع شهرهایی چون بندر
انزلی ، همدان،
اهواز،
بابل و
بابلسر به تصویب رسید و روند تصویب طرحها در شورای عالی شهرسازی همچنان ادامه یافت ، به طوری که تا پایان سال 1378، 219
طرح جامع شهری به تصویب رسید. (وزارت مسکن و شهرسازی، 1379).