امام صادق علیه السلام فرمود:
روزی ابوذر در جست و جوی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بود. به او گفتند پیامبر در باغی استراحت می‌کند. به آن جا رفت و دید چشمان پیامبر بسته است.
شاخه نازکی را گرفت و نزدیک صورت پیامبر شکست تا ببیند پیامبر خواب است یا بیدار.
رسول خدا چشمان خویش را گشود و فرمود:« ای ابوذر، چه می‌کنی؟! مگر نمی دانی که من اعمال شما را همان گونه که در بیداری می بینم، در خواب نیز مشاهده می‌کنم.»
و بنا به روایتی در ادامه فرمود:« چشمان من خواب می‌رود ولی قلبم نه.»

در روایتی دیگر از امام باقر علیه السلام پیامبر اکرم فرمود:« ما پیامبران چشمانمان به خواب می رود ولی قلب‌هایمان نمی‌خوابد؛ و همان گونه که مقابل خود را می‌بینیم، پشت سر خویش را نیز مشاهده می‌کنیم.»

منابع:

• بحارالانوار، ج16، ص 172و173 --- بصائرالدرجات

مراجعه شود به:

• ویژگی های ظاهری پیامبر - ص -