گیاهی علفی، پایا و دارای برگهائی است که عموماً از محل مشترکی در ناحیه یقه خارج می شوند برگهای آن عموماً قلمی شکل ، دارای دمبرگ دراز و واقع بر روی سطح زمین است زیرا ساقه هوائی مشخص که برگها بر روی آن واقع باشند در این گیاه وجود ندارد. در کناره دمبرگ آن جوانه‌های جانبی ظاهر می گردد نمو آنها غالباً ایجاد گیاه جدا گانه ای می نماید که با گیاه اصلی همواره در ارتباط است گلهای آن منفرد زیبا، به رنگ بنفش بندرت سفید یا گلی و معطر است دمگل های دراز که از بین دمبرگها منشأ می گیرند قبل از منتهی شدن به گل حالت خمیده شبیه به عصا پیدا می نمایند میوه اش پوشینه ، کروی ، پوشیده از کرک و محتوی دانه‌هائی به رنگ زرد با لکه سفید رنگ است گلهای آن در اوایل بهار ظاهر می گردد. از اختصاصات گیاه آن است که در تابستان گلهائی عاری از گلبرگ در بین دمبرگهای آن ظاهر می شودکه همیشه به حالت مخفی در آن باقی می ماند.
اماکن مرطوب و سایه دار و غالب نواحی اعم از دشتها و یا جنگلها و یا دامنه های کم ارتفاع و حتی در ارتفاعات زیاد مخصوصاً زیر سایه درختان و بالای تخته سنگها
برای پرورش آن بهترین زمین اراضی سبک ، خاک برگ دار و رسی – آهکی است. وجود برگهای تجزیه شده گیاهان که در طی سالها موجبات پیدایش نوعی کود گیاهی را فراهم آورده اند برای پرورش بنفشه بسیار مناسب است اگر در زمین زراعتی اکسید آهن وجود داشته باشد برگ و گلهای آن رنگ نسبتاً تیره و زیباتر پیدا می کنند.
قبل از کاشت بنفشه زمین را به عمق 30 تا 40 سانتی متر و 3 تا 4 بار قبل از این کاشت شخم می زنند و به زمین کود حیوانی که به آرامی تجزیه گردند اضافه می نمایند در صورت لزوم می توان از کودهای شیمیایی نیز استفاده نمود.
برای کاشت بنفشه قطعات با انشعابات ریشه دار ساقه های جانبی گیاه را در ماههای بهمن و اسفند از گیاه جدا نموده و بر روی قطعات آماده زمین که به عرض 2 متر انتخاب می گردند می کارند تا در فواصل بین آنها بتوان مقداری آب جهت آبیاری نگهداری نمود. بعلاوه فاصله قطعات ریشه دار مذکور را طوری ترتیب می دهند که هر یک لااقل 25 تا 30 سانتی متر از دیگری فاصله داشته باشد. گاهی نیز این عمل را بنحوی انجام می‌دهند که گیاهان کاشته شده در امتداد خطوطی به فواصل 50 سانتی متر کاشته شوند و فاصله هر قطعه کاشته شده از دیگری 15 تا 25 سانتر متر باشد.
در زراعت بنفشه همواره باید تلاش نمود که زمین زراعتی به حالت مرطوب و کم و بیش سایه دار نگهداری شود تا گیاهان جوان حاصل بخوبی بتوانند به رشد و نمو خود ادامه دهند. آبیاری پایه های کاشته شده مخصوصاً در سال اول ضروری است. مبارزه با علفهای هرز باید مورد توجه قرار گیرد. در نواحی آفتابگیر برای ایجاد سایبان جهت پرورش گیاه معمولاً بوته های مفیدی در مزرعه پرورش می دهند تا در پناه آنها، بنفشه بخوبی رشد کند .
برداشت محصول از سال دوم قابل قبول بوده و می تواند به مدت 4 سال ادامه داشته باشد لذا موقعی باید به برداشت اقدام نمودکه گلها به مرحله شگفتن کامل نرسیده باشند در این زمان فقط گلهای گیاه را آن هم زمانی که رطوبت به همراه نداشته باشد می چینند و هیچ زمانی برای خشک کردن در معرض گرمای خورشید قرار نمی دهند زیرا رنگ و بوی آنرا از بین می برد و بهترین روش برای خشک کردن استفاده از دستگاههای خشک کن در درجه حرارت 40 تا 50 درجه می باشد گلهای خشک شده را معمولاً در جعبه های مسدود و در محلی دور از نور و در مکان خشک نگهداری می کنند تا مشخصات طبیعی گلها باقی بماند از هر هکتار زمین زراعتی که تمام شرایط کشت در آن در نظر گرفته شده باشد در سال دوم می توان 3 تا 4 تن گل بنفشه از آن برداشت نمود.
در بسیاری از نواحی ایران مخصوصاً در کوهستانها و در سایه درختان می روید. در نواحی شمالی ایران ، منطقه البرز هرزویل، دامنه های مرطوب راه عمارلو، کبوتر چاک، رودبار به چشم می خورد.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
