وهابیها بزرگداشت موالید و وفات ائمه را
بدعت و حرام می دانند و اجتماع در موالید آنان را حرام میخوانند.
محمد حامدفقهی رئیس جماعت انصار السنه المحمدیه می نویسد:
الذکر یا حالتی ملات البلاد باسم الاولیاء هی نوع من العباده سهم و تعظیمهم
یا دواره و بر پا کردن جشن در ایام ولادت یا وفات اولیاء پرستش و تعظیم آنها به شمار می رود.
مفتی سعودی «بن باز» هر نوع بزرگداشت میلاد پیامبر را حرام اعلام کرده است. آنچه که وهابی ها تأکید دارند:
این است که اگر این مجالس بنام مذهب بر پا می شوند باید از طرف آئین اسلام به صورت خصوصی و یا عمومی مورد تصویب قرار گیرد. در غیر این صورت بدعت و حرام خواهد بود.
در مورد اول که یاد و ذکر بزرگان را مساوی با عبادت میگیرند باید گفت که مشکل اینها در معنی عبادت است.
وقتی ما مشغول ذکر و یاد خداییم لزوماً به این کار ما عبادت نمی گویند. و هر تکریم و تعظیم از بندگان خدا با این قید که بندگان خدا هستند به معنی پرستش نیست و شکی نیست که قرآن گروهی از انبیاء و اولیاء را در موارد مختلف ستوده و تحسین کرده حال این درست است که ما بگوییم منظور قرآن عبادت آنها بوده است.
در مورد دوم نمیتوان گفت که در متن اسلام این مسائل نیامده بلکه در مواردی بسیار شبیه این امور اتفاق افتاده و مورد نقل قرآن است.
دلایل
1- خداوند در آیه ی 157 سورهی اعراف می فرماید:
آنان که به پیامبر ایمان آورده اند او را گرامی داشته. و او را یاری کرده اند و از نوری که قرآن به او فرستاده پیروی کنند، رستگارانند. که از این آیه میتوان فهمید که:
شرط رستگاری تکریم و تعظیم پیامبر مکرم اسلام است. که البته عقلائی می توان فهمید که این تعظیم و تکریم مربوط به یک دوره خاص زمانی نیست.
2- وهابی ها که به شدت مخالف برگزاری عزاداریها و سوگواریبه مناسبت وفات بزرگان و اولیاء هستند در مورد سرنوشت حضرت یعقوب علیه السلام چه می گویند؟
حضرت یعقوب در فقدان فرزندش چنان میگریست تا کور شد «وابیضت عیناه من الحزن» که البته قرآن او را نسبت به این کار مذمت نمی کند و او پیامبر خداست و نسبت کفر و شرک به چنین انسانهایی محال است.
3- آیهی قل لا اسئلکم علیه اجر الا الموده فی القربی
نیز شاهدی بر همین مطلب است اگر نزدیکان و اقربای پیامبر باید تکریم و اعزاز شوند و باید محبت و دوستی نسبت به آنها روا داشت پس از ولادت آنها عقلاً باید خوشحال و از مرگ آنها باید غمگین و اندوهناک شد.
در ضمن در صدر اسلام بحث عزاداری رسول اکرم بر سر قبر حمزهی سیدالشهدا و دستور عزاداری بر شهیدان یا نامیدن سال وفات ابوطالب و خدیجه علیهماالسلام به نام عام الحزن همه شواهدی بر تأیید برگزاری سالگردها و بزرگداشتها برای اهل ایمان و اولیاءالله دارد.
منابع:
آئین وهابیت، جعفر سبحانی