برده داری در اسلام

شکی نیست که برده‌داری ِ غلط و متداول در بین فرهنگ‌های ظالمانه جهان مورد تایید اسلام نبوده و نیست. آنچه در صدر اسلام وجود داشته، امری ضروری و عقلانی و تربیتی بوده که درستی‌اش با مقدمات زیر روشن می‌شود:
1- انسان موجودی است که به تنهایی قادر به ادامه حیات خود نیست و محتاج زندگی دسته جمعی است.
2 - در زندگی جمعی برای حفظ حقوق همگان نیاز به قانون کاملا روشن است.
3 - کسانی که به قانون احترام نمی‌گذارند و در برابر آن می‌ایستند و به منافع جمع لطمه می‌زنند، باید هدایت شوند، و اگر از کار غلط خود دست نکشند باید با آنها برخورد شود.
4 - اگر مخالفان قانون و دشمنان جامعه بر اساس خودخواهی به آشوب و فتنه و خونریزی پرداختند بر همگان لازم است که از کیان جامعه دفاع کنند، و آنها را سر جای خود بنشانند.
5 - با کسانی که در این نبرد مقدس اسیر می‌شوند چه باید کرد؟ اعدام؟ تبعید؟ زندان؟
6 - اسلام با اعدام و تبعید و زندان اسیران جنگی موافق نیست چون هدفش نابودسازی دشمنانش نیست، بلکه هدایت و اصلاح است. نظر اسلام آن است که اسیران در بین خانواده‌های مسلمان پخش شوند و تحت ضوابط سنگینی که به نفع خود آنها مقرر شده، در بدنه جهان اسلام به تدریج اصلاح شوند و جذب فکر و عمل جامعه اسلامی گردند.

مراجعه شود به :
تفسیر المیزان جلد 11
نور ملکوت قرآن جلد 3

منابع:
المیزان، ج 11
نور ملکوت قرآن، ج 3، ص 62.