15- تهیه آلکانها
هر یک از آلکانهای کوچکتر، از متان تا –n پنتان و ایزوپنتان را میتوان وسیله تقطیر جزء به جزء از
نفت و گاز طبیعی به دست آورد. نئوپنتان به طور طبیعی ایجاد نمیشود. در آلکانهای بالاتر از پنتان تعداد ایزومرهای هر ترکیب آن قدر زیاد و تفاوت نقطه جوش آنها آنقدر کم است که جداسازی هر یک از ترکیبات مقدور نخواهد بود؛ این آلکانها را بایستی به یکی از روشهای مشروحه زیر سنتز کرد.
در بعضی از این معادلات از علامت R برای نشان دادن یک
گروه آلکیل استفاده میشود. این عمل، کمک به خلاصه کردن واکنشهایی میکند که نمایندة کل خانواده هستند و بر شباهت اساسی اعضای مختلف تاکید مینماید.
به هر حال در نوشتن این معادلات، ما نباید یک نکته مهم را نادیده انگاریم. به عنوان مثال، حضور RCI در یک واکنش بدین معناست که برای انجام آن از یک ترکیب واقعی مثل متیل کلرید یا بوتیل کلرید نوع سوم استفاده میشود. یک واکنش ممکن است از نظر سرعت یا راندمان، بسته به نوع گروه آلکیل، فرق زیادی بکند و البته این نوع واکنشها ویژة آلکیل هالیدها میباشند. ممکن است از شرایط تجربی کاملاً متفاوتی برای متیل کلرید نوع سوم استفاده نمائیم. در یک مورد خاص، واکنشی که با متیل کلرید به خوبی انجام میشود ممکن است با بوتیل کلرید نوع سوم آنقدر آهسته انجام گردد و یا آنقدر مواد جانبی ایجاد نماید که واکنش مزبور را کاملاً بیفایده سازد.
عکس پیدا نشد
عکس پیدا نشد
تاکنون مهمترین این روشها،
هیدروژندار شدن آلکنها میباشد. وقتی که آلکنها در حضور، مقدار کمی از یک کاتالیزور و فشار کمی از گاز
هیدروژن قرار گیرند. به آرامی و به طور کمی به آلکانهایی با همان اسکلت
کربنی تبدیل میشوند. تنها محدودیت این روش میزان دسترسی به آلکن مناسب است. همچنان که خواهیم دید این محدودیت خیلی جدی نیست زیرا آلکنها به آسانی از الکلها تهیه میشوند، که آنها هم به نوبه خود در اندازه و شکلهای متنوعی سنتز میگردند.
کاهش یک الکیلهالید یا از طریق واکنشگر گررینیارد و یا به طور مستقیم با فلز و
اسید، شامل جایگزینی یک اتم هالوژن با یک اتم
هیدروژن است؛ اسکلت
کربن، دست نخورده باقی میماند. این روش همان مورد استفاده روش قبلی را دارد زیرا، آلکیلهالیدها را همچون آلکنها، معمولاً از الکها تهیه میکنند. وقتی که امکان استفاده از هر دو روش وجود داشته باشد،
هیدروژندار شدن آلکنها به علت سادگی و بهرة بیشتر، برتری دارد.
از بین روشهای ذکر شده، تنها روشی که در آن پیوندهای
کربن –
کربن تشکیل میشود و در نتیجه ساختمانی جدید و با تعداد
کربن بیشتری را تشکیل میدهد، جفت شدن آلکیلهالیدها با ترکیبات آلی فلزی است.