1- اگر چه زمان شاه اسماعیل و شاه طهماسب به علت مشکلات داخلی ، حملات خارجی ، فرصت مناسبی برای ایجاد رابطه با کشورهای بیگانه خصوصا غرب پیش نیامد .
2- اما پنج سال از حکومت شاه اسماعیل نگذشته بود که پرتغالیها ( به سال 917 ه . ) به فرماندهی آلبوکرک به جزیره هرمز رسیدند .
3- اگر چه اقدامات تهدید آمیز شاه اسماعیل ، منجر به بیرون رفتن پرتغالیها از هرمز می شد .
4- اما سیاست زیرکانه پرتغالیها از یک سو و شکست چالدران و ضعیف شدن روحیه شاه اسماعیل از سوی دیگر سبب شد که شاه اسماعیل اشغال هرمز را با عنوان عملی انجام شده بپذیرد .
5- سرانجام آلبوکرک با شاه اسماعیل معاهده ای منعقد کرد که :
الف : شاه اسماعیل تبعیت حاکم هرمز از پرتغال تصدیق می کرد .
ب : پرتقالیها با ایران علیه عثمانی متحد شوند .
ج : در سرکوب شورشها به شاه کمک کنند .
6- این معاهده نه تنها حضور پرتغالیها را در هرمز تصدیق کرد بلکه زمینه را برای ورود هیاتهای مذهبی و سپس بازرگانان و سرانجام استعمارگران اروپائی فراهم کرد .
|
|
|
|
