« انس بن حارث اسدی » از اصحاب
رسول خدا بود، در جنگ‌های
بدر و
حنین شرکت داشت و احادیثی از پیامبر اکرم نقل کرده بود، از جمله این حدیث:« فرزندم،
حسین، در
کربلا کشته خواهد شد و هر کس در آنجا باشد باید او را یاری کند.»
انس در
کوفه می زیست و هنگامی که امام حسین علیه السلام وارد کربلا شد شبانه به سپاه حسینی پیوست.
در روز عاشورا، او که پیرمردی کهنسال بود، از امام اجازه گرفت و عمامه خود را به کمر و پارچه‌ای دور سرش بست.
امام علیه السلام چون او را با این ظاهر مشاهده کرد گریست و فرمود:« خداوند جزای خیر به تو بدهد ای پیرمرد!»
انس به میدان رفت و هجده نفر از لشگریان
عمر بن سعد را کشت و آن گاه به شهادت رسید.
منابع:
- قصه کربلا، ص 318. ابصار العین، ص 57.
- ابصارالعین، ص 56
- اسد الغایه، ج 1، ص 349.
- مقتل الحسین مقرم، ص 252.
مراجعه شود به:
