هنگامی که زنان
بنی هاشم شنیدند
امام حسین علیه السلام قصد عزیمت از
مدینه را به سوی
عراق کرده، بنای گریه و نوحه گذاشتند.
امام نزد آنان رفت و آنها را امر به سکوت کرد و فرمود:« شما را به خدا سوگند که صدا به نوحه و زاری بلند نکنید که نارضایتی خدا و پیامبرش را در پی دارد.»
گفتند:« چگونه گریه نکنیم در حالی که امروز برای ما مثل روزی است که
رسول خدا رحلت کرد و مثل لحظاتی است که
علی و
حسن علیهماالسلام از میان ما رفتند. ای محبوب پاکان! خدا ما را فدای تو گرداند!»
یکی از عمههای امام گفت شنیده است که هاتفی در آسمان میگفت:« کشتهی
کربلا از آل هاشم است.»
امام حسین علیه السلام او را امر به صبر و شکیبایی کرد و فرمود:« این تقدیر حتمی خداوند است و مسلماً به وقوع خواهد پیوست.»
منابع:
- قصه کربلا، ص 73 - مقتل الحسین مقرم، ص 137.
مراجعه شود به: