اناتیومری کشف

Enantiomeris| the discovery


فعالیت نوری که در بالا توضیح داده شده در سال 1815 به وسیله ژان باپتیست بیوت. در کالج در فرانس کشف شد.
Jean – Baptiste Biot

در سال 1848 لوئی پاستور، شیمیدان دانشسرای عالی پاریس، مشاهداتی نمود که چند سال بعد او را واداشت تا پیشنهاداتی در زمینه اساس شیمی فضایی ارائه نماید. پاستور که در آن هنگام مرد جوانی بود با درجه دکترا در علوم از کالج سلطنتی بزانکن (جائی که موفق به اخذ دیپلم علوم با درجه متوسط در شیمی شده بود) به دانشسرای عالی آمد. برای به دست آوردن تجربیاتی در زمینه بلورشناسی، وی کار قبلی یک شیمیدان دیگر را بر روی نمکهای تار تاریک اسید تکرار نموده، و چیزی را مشاهده نمود که قبلاً به آن توجهی نشده بود. سدیم آمونیم تارتارات غیرفعال نوری به صورت مخلوطی از دو نوع بلور متفاوت وجود دارد که تصاویر آینه‌ای هم هستند. وی با استفاده از یک عدسی و یک پنس، با دقت و کوشش فراوان، مخلوط را به دو توده کوچک مجزا کرد – یکی بلورهای راست دست و دیگری چپ دست – به همان صورتی که دستکشهای دست راست و چپ را که در پیشخوان مغازه‌ای بر روی هم انباشته شده‌اند، از هم جدا می‌نمائیم. اگر چه مخلوط اصلی از نظر نوری غیرفعال بود و لیکن هر قسمت از بلورها که در آب حل می‌شدند از خود فعالیت نوری نشان می‌دادند! به علاوه چرخش ویژه هر دو محلول دقیقاً. با هم برابر اما با علامت مخالف بود، یعنی یکی از محلولها نور پلاریزه مسطح را به راست و محلول دیگر به همان مقدار به طرف چپ می‌چرخاند. این دو ترکیب در سایر خصوصیات کاملاً مشابه هم بودند.

از آنجا که اختلاف در چرخش نوری در محلول مشاهده شد، پاستور نتیجه گرفت که این اختلاف به مولکولها مربوط بوده و به بلور بستگی ندارد. وی پیشنهاد نمود که مولکولهایی که آن بلورها را تشکیل می‌دادند مانند خود بلورها تصویر آینه‌ای یکدیگر هستند. او وجود ایزومرهایی را پیشنهاد کرد که ساختمان آنها فقط از نظر تصویر آینه‌ای و خواص آنها فقط در جهت چرخاندن نور پلاریزه متفاوت بود.

برای وانت هوف و لوبل فقط یک نکته برای جلب توجه نمودن باقی ماند و آن این بود که یک اتم کربن چهاروجهی نه تنها فقدان ایزومرهایی با فرمول CH ₃Y و CH ₂ YZ توجیه می‌کند بلکه همچنین وجود ایزومرهای تصویر آینه‌ای- انانتیومرها- تارتاریک اسیدهای پاستور را هم روشن می‌سازد.