ابوبصیر که از یاران بزرگوار و سابقهدار
ائمه هدی علیهم السلام است، به همراه
حضرت موسی بن جعفر علیه السلام از
مکه باز میگشت. آنها در منزلگاه زباله توقف کردند. در این سفر
علی بن ابی حمزه بطائنی، شاگرد ابوبصیر، نیز همراه آنها بود. امام علیه السلام علی بن ابی حمزه را طلبید و به او سفارشهایی کرد که در
کوفه انجام بدهد.
ابوبصیر دلخور و ناراحت از پیش امام خارج شد و پیش خودش گفت:« قسم به خدا کارهای این مرد عجیب است. من سالها همراه و خدمتگزارش بوده ام. حالا کارها را به بعضی از زیردستان من ارجاع میدهد و دیگر مرا به حساب نمیآورد.»
فردا که شد، حال ابوبصیر بد شد و در بستر احتضار افتاد. علی بن ابی حمزه را احضار کرد و گفت:« بابت سوء ظنی که به مولایم موسی بن جعفر بردم استغفار میکنم. معلوم میشود امام از مرگ من خبر داشته است و من دیگر به کوفه نمی رسم.»
سپس وصیت کرد و از دنیا رفت. وی در همان منزلگاه زباله مدفون شد.
منابع:
بحار الانوار، ج 48، ص 65، ح 84 از خرائج.
مراجعه شود به:
علم امامت امام کاظم علیه السلام
