شرح صدر، به معنای گسترده شدن نیروی روح و ظرفیت وجودی انسان است که در پرتو آن، ظرفیتهای متناسب با حوادث زمان ایجاد میگردد و انسان را از شتابزدگی در تصمیم و عمل و تزلزل در برخوردها باز میدارد و این صفت ممتاز از عنایات الهی است که به افراد خاصی از جمله رسول گرامی اسلام عطا شد، خداوند به ایشان میفرماید:
(
الم نشرح لک صدرک) آیا سینهات را فراخ نکردیم؟ یا آنگاه که حضرت موسی در کوه طور در پیشگاه خدا قرار میگیرد، اولین خواستة او شرح صدر است.
خداوند هر کس را دوست داشته باشد، به او شرح صدر عنایت میفرماید:
این صفت مهم در وجود
امام خمینی نهفته بود و ایشان اسطوره و نمونه بارز این صفت زیبا بود. این صفت در زندگی امام بسیار درخشندگی و ظهور داشت تا جائیکه در مقابل پیشامدهای ناگواری چون
پانزده خرداد، تبعید، شهادت فرزند برومندشان حاج آقا مصطفی، قضیه گروهکها، توطئهها و حوادث سال شصت، هشت سال دفاع مقدس و … با سینة سترگ استقامت کرد و کمترین اضطراب و دلهرهای از خود بروز نداد.
یکی از یاران امام میگوید: «وقتی حاج آقا مصطفی شهید شد، امام مثل کوه ایستادگی کرد و ماندیم یک بار حتی اخم کند فقط فرمود: «
انالله و اناالیه راجعون» امید داشتم که مصطفی به درد جامعه بخورد!
