امام حسین علیه السلام و تفسیر آیه 61و154 سوره آل عمران

«فمن حاجک فیه من بعدما جاءک من العلم فقل تعالوا ندع ابناء و ابناءکم و نساءنا و نساءکم و انفسنا و انفسکم.»
«هرگاه پس از علم و دانشی که به تو رسیده (باز) کسانی با تو به محاجه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت می‌کنیم، شما هم از نفوس خود.»

امام موسی‌بن جعفر علیه‌السلام فرمودند:
خداوند تبارک و تعالی فرماید: هرگاه بعد از علم و دانشی که به تو رسیده (باز) کسانی با تو به محاجه و ستیز برخیزند،
به آنها بگو:
بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛
ما از نفوس خود دعوت می‌کنیم، شما هم از نفوس خود. پس تأویل پسران ما، امام حسن و امام حسین علیهما‌السلام، و زنان ما، فاطمه سلام‌الله‌علیها و نفوس ما، حضرت علی علیه‌السلام می‌باشد.»

«قل لو کنتم فی بیوتکم لبرز الذین کتب علیهم القتل الی مضا جعهم.»
بگو (ای پیغمبر) اگر در خانه‌های خود هم بودید، باز آنان که کشته شدن برایشان مقرر شده بود، قطعاً به سوی آرامگاههای خود بیرون می‌آمدند.
امام حسین علیه‌السلام در روز عاشورا فرمود:
آیا کتاب خدا را که بر جدم پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فرو فرستاده شده نخوانده‌اید:
هر جا که باشید مرگ شما را در می‌یابد اگر چه در دژهای محکم و سرافراشته باشید. و خدای منزه و پاک فرماید:
قطعاً آنان که کشته شدن برایشان مقرر شده بود به سوی آرامگاههای خود بیرون می‌آمدند.
اگر من در جای خود بمانم، این مردم نگون‌بخت چگونه آزموده می‌شوند؟
به چه چیزی مورد آزمایش قرار می‌گیرند؟
و چه کسی در گودال من در کربلا می‌آرمد؟
و به تحقیق در روزی که خدا زمین را گسترانید، آن (کربلا) را برای من برگزیده و آن را پناهگاه شیعیان ما قرار داد تا در آنجا در دنیا و آخرت امن و آسایش یابند.