انس می‌گوید:
در محضر
امام حسین علیه السلام بودم. یکی از کنیزان امام نزد او آمد و دسته گلی به ایشان هدیه کرد.
امام به کنیز فرمود:«در راه خدا آزاد هستی.»
من به امام گفتم:« به خاطر یک دسته گل کم‌ارزش، آزادش کردید؟»
امام فرمود:«خداوند این چنین ما را ادب فرموده است که:«
واذا حیّیتم بتحیّة فحیّوا با حسن منها او ردّوها »*( هر گاه به شما تحیت گویند، بهتر از آن یا (دست کم) به همان گونه پاسخ بدهید.) و بهتر از این دسته گل، آزادکردنش بود.»
منابع: بحارالانوار، ج 44، ص 195، حدیث 8- کشف الغمه، ج 2، ص206.
مراجعه شود به:
عفو و آزادی غلام توسط امام کاظم علیه السلام
امام حسین علیه السلام و آزادسازی غلام غمگین
مبارزه و شهادت غلام ترک
بخشندگی امام حسین علیه السلام
