از امام باقر علیه السلام درباره قول خدای تعالی: « و کذلک جعلناکم امٌة وسطاً لتکونوا شهداء علی الناس و یکون الرسول علیکم شهیداً »؛ (سوره بقره، آیه 143) آمده است که در هر زمان از ما شاهد و گواهی هست؛ علی بن ابی طالب «ع» در زمان خودش گواه و شاهد بر مردم بود و حسن علیه السلام در زمان خودش و حسین علیه السلام در زمان خودش و هر کسی از ما که مردم را به امر خدا فرا می خواند گواه و شاهد بر مردم زمان خودش است.
از امام موسی بن جعفر علیه السلام درباره آیات «
ان الذین هم من خشیه ربهم مشفقون و الذین هم بایات ربهم یومنون. . . و هم لها سابقون »؛ (سوره مؤمنون، آیات 57 ـ 61) روایت شده است که این آیات درباره امیرالمؤمنین و فرزندانش علیهم السلام نازل شده است.
از موسی بن جعفر علیه السلام درباره قول خدای عزوجل: «
قد افلح المؤمنون الذین هم فی صلاتهم خاشعون والذین هم عن اللغو معرضون. . . هم فیها خالدون »؛ (سوره مؤمنون، آیات 1 ـ 11) روایت شده است که این آیه درباره رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و درباره
امیرالمؤمنین علیه السلام و
فاطمه و
حسن و
حسین علیهم السلام نازل شده است.
منابع:
- بحارالانوار، ج 23، ص 382، حدیث 74 - کنز جوامع الفوائد، ص 180
- بحارالانوار، ج 23، ص 382، حدیث 74
- بحار الانوار، ج 23، ص 337، حدیث 7 - تفسیر فرات، آیه 8.
مراجعه شود به:
