عثمان که از اعتراضات
ابوذر به تنگ آمده بود، او را به «ربذه» تبعید کرد و فرمان داد هیچ کس به بدرقه ابوذر نرود.
مروان بن حکم مأمور اجرای دستور عثمان بود.
حضرت امام علی علیه السلام با فرزندانش،
حسن و
حسین، و
عقیل و
عمّاریاسر او را بدرقه کرد و هیچ‌یک به تهدیدهای مروان اعتنا ننمود.
هنگام خداحافظی، هر کس به ابوذر چیزی گفت، امام حسن علیه السلام هم به او گفت:«عمو جان! اگر چه حزن و اندوهم زیاد است ولی سخن را کوتاه می کنم، زیرا مشایعت‌کننده باید برگردد و بدرقه‌شونده باید آرام باشد؛ اکنون که این گروه با تو چنین کردند، تو هم با یاد جدایی دنیا و سختی‌هایش و به امید رسیدن به عالم آخرت، دل از دنیا برگیر و محکم و استوار، صبر کن تا پیامبرت را در حالی‌که از تو راضی و خشنود است، ملاقات نمایی.»
مراجعه شود به:
امام حسن علیه السلام پیش از حکومت پدر
