لباس ها و پارچه های قیمتی و ارزشمندی را برای امام جواد علیه السلام می بردند که در میان راه ناگهان راهزنان همه را غارت کردند. شخصی که مسئول حمل پارچه ها بود، نامه‌ای نوشت و امام را در جریان واقعه قرار داد.
امام جواد علیه السلام نیز در پاسخ نامه چنین نوشت:« جان‌ها و اموال ما از بخشش‌های لذت‌بخش خداوند است و از امانت‌هایی که در اختیار ما قرار داده است. خداوند به وسیله‌ی اینها انسان را بهره‌مند می‌سازد و آنچه از دست می رود، خود خداوند می گیرد و برایش پاداش و اجری مقرر می‌کند. هر کس در این ماجراها جزع و بی تابی‌اش بر صبر و بردباریش چیره شود، اجر خویش را از دست داده است. از چیرگی جزع بر صبر و بردباری به خداوند پناه می‌بریم.»

منابع:

• بحارالانوار، ج 50، ص 103، ج 17.