الواح جمع لوح است. لوح به صفحه پهن چوبی یا استخوانی میگویند که بر روی آن میتوان نوشت. واژه الواح چهار بار در قرآن به کار رفته و به معنای
تورات است.
بر اساس آیات قرآن کریم، خداوند الواحی بر حضرت موسی علیه السلام نازل کرد که شرایع و قوانین تورات در آن نوشته شده بود.
حضرت موسی علیه السلام به هنگام بازگشت از طور، از گمراهی قوم خود باخبر شد و دریافت که آنان به دست
سامری گمراه شده و به گوساله پرستی روی آوردهاند. به همین دلیل خشمگین شد و الواح را بر زمین افکند و برادرش،
هارون، را سخت مؤاخذه کرد.
برخی میگویند آن الواح از چوب یا
زمرد یا
زبرجد یا
یاقوت سرخ و به طول ده زراع بوده و از آسمان نازل شده است. اما باید گفت هیچ یک از این گفته ها اعتبار چندانی ندارد.
امیرمؤمنان علی علیه السلام فرمود:«الواح موسی دست به دست به پیامبران دیگر منتقل شد تا به
پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم رسید. پیامبر نیز آنها را به من سپرده است.»
سالها پس از شهادت امام علی، امام محمد باقر علیه السلام فرمود:«آن الواح اکنون نزد ماست.»
منابع:
قاموس قرآن، ج 6، ص 214؛ تفسیر نمونه ج 6، ص 363؛ بحارالانوار ج 13 ص 225
