کاهش تراز سیلاب در رودخانه با افزایش گذردهی رودخانه در اغلب موارد امکان پذیر میباشد.
اصلاح مسیر رودخانه به روشهای ذیل انجام پذیر است:
- پاکسازی مسیر رودخانه ازعوامل و موانع موجود در بستر و سیلابدشت اعم از پوششهای گیاهی, انباشته های رسوبی, اصلاح ساختار هیدرولیکی سازه های متقاطع, موازی و غیره و اصلاح مقطع و مشخصه های هندسی مجرای رودخانه.
- حذف ماندرها (پیچان رود) و ایجاد راستای مناسب: برای کاهش تاثیر منفی ماندرها و پیچ و خمهای تند رودخانه اغلب با ایجاد میانبر و اصلاح و ایجاد راستای مناسب, ظرفیت انتقال رودخانه را میتوان افزایش داد. عملیات اصلاح مسیر رودخانه موجب افزایش سرعت جریان میشوند و در نتیجه بایستی توامان با حفاظت و تثبت کناره ها و بستر رودخانه اجرا شوند.
- تثبیت و کنترل شاخه های پر رسوب: ورود مواد رسوبی از شاخه ها و سرشاخه هایی که دارای پتانسیل انتقال رسوب بالایی هستند, موجب انباشته شدن رسوبات رودخانه اصلی و کاهش توان انتقال آن میگردد. برای جلوگیری و کاهش رسوبات ورودی از شاخه های پر رسوب میتوان به احداث سدهای رسوبگیر و یا عملیات آبخیزداری و تثبیت خاک بستر و کناره های رودخانه اقدام نمود.
- تثبیت کناره ها و شیبهای ناپایدار: کناره ها و شیبهای ناپایدار مسیر رودخانه را میتوان از روشهایی نظیر احداث اپی, دیوارهای طولی, پوشش حفاظتی ژئوتکستایل, پوشش سنگفرش, گابیونی و بعضا" گیاهی تثبیت کرد.
- تثبیت بستر: به منظور تثبیت موقعیت رودخانه و ایجاد شرایط مناسب برای هدایت جریانهای رودخانه ای لازم است بستر رودخانه حفاظت شود. روشهای مختلفی برای تثبیت بستر رودخانه ها متداول است که از آن جمله لایه سنگفرشی, احداث کف بند و یا احداث شیب شکن را میتوان نام برد.
اصلاح و بهسازی مسیر رودخانه میتواند موجب وخیم تر شدن وضعیت سیلاب در پایین دست گردد. بنابراین این اقدامات بایستی در چهار چوب یک طرح جامع به انجام برسد. در استفاده از پوشش بتنی برای افزایش گذردهی, بایستی توجه خاص به اینکه این اقدام مانع از تغذیه سفره زیرزمینی نشود, مبذول نمود.
حذف پیچان رودها بدون حفاظت مسیر ممکن است موفقیت آمیز نباشد زیرا بدون حفاظت از کناره های رودخانه, پیچان رود جدیدی ممکن است ایجاد شود.