اصحاب صفه

اصحاب صفه عده ای از یاران پیامبر اکرم بودند که همراه با دیگر مهاجرین به مدینه هجرت کردند، اما به دلیل فقر و تنگدستی، در مدینه جایی نداشتند. به همین دلیل در قسمتی از مسجد پیامبر که سکو و سایبانی (صفه) داشت زندگی می کردند. آنها فقیرترین مردم مدینه به شمار می‌رفتند اما همراه و یاور پیامبر بودند و همراه پیامبر در مسجد عبادت می‌کردند.
خداوند در وصف آنها آیه‌ای بر پیامبر فروفرستاد:« ولا تطرد الذین یدعون ربهم بالغداه و العشی.»
(و کسانی که خدایشان را در صبح و شب می خوانند از خود مران.)
پیامبر نیز به آنها توجه ویژه ای داشت و احادیثی در فضیلت آنها می‌فرمود.
از میان اصحاب صفه می‌توان به عمار یاسر، عبدالله بن مسعود، خباب بن الارت و سالم مولی حذیفه الیمانی اشاره کرد. اصحاب صفه با گسترش و تقویت روزافزون اسلام، صاحب زندگی و ثروت شدند و از تنگدستی در آمدند.

منابع:
لغت نامه دهخدا به نقل از کشف المهجوب هجویری.

مراجعه شود به:
نام نخستین مهاجران به مدینه