شخصی به نام ابوهاشم جعفری بعد از شهادت امام رضا علیه السلام و امام جواد علیه السلام به شدت دل به امام هادی علیه السلام بسته بود؛ بنحوی که طاقت هجران و فراق و دوری از امام را نداشت. بدین جهت به امام هادی علیه السلام شکایت کرد و اظهار داشت: از خدمت شما که از سامراء به سوی بغداد حرکت می کنم اشتیاق و محبتم نسبت به شما و دیدار شما مرا به سوی شما می کشد اما قدرت مسافرت از راه دریا و آب را ندارم و جز این یابوی ناتوان مرکب سواری دیگری نیز ندارم؛ ای آقای من از خداوند بخواه که مرا در راه زیارت و دیدار شما تقویت فرماید و نیرو ببخشد.

امام هادی علیه السلام فرمود: « قَوّاک الله یا ابا هاشم و قَوّی برذونک »؛ (خداوند خودت و مرکب سواریت را تقویت فرماید.) پس از این دعای امام هادی علیه السلام، ابوهاشم نماز صبح را در بغداد می خواند و با همان یابوی ناتوان خویش به سمت سامراء حرکت می کرد و هنگام زوال ( نماز ظهر ) به محله عسگر در سامراء می رسید و همان روز هر وقت که می خواست با همان مرکب سواری به سوی بغداد برمی گشت.

منابع:

• بحارالانوار، ج 50، ص 137، شماره 21.

مراجعه شود به:

• دعای امام هادی علیه السلام و شفای بیمار