هنگام شهادت
امام رضا علیه السلام،
امام جواد علیه السلام حدود هفت سال داشت، به این جهت در
بغداد و سایر شهرها مردم دچار اختلاف شدند. برخی از سران
شیعه مثل
ریان بن صلت،
صفوان بن یحیی،
محمد بن حکیم،
عبدالرحمن بن حجاج،
یونس بن عبدالرحمن و عده ای دیگر در منزل عبدالرحمن بن حجاج دور هم جمع شدند تا در این باره صحبت کنند.
همه حضار از مصیبت شهادت امام هشتم علیه السلام می گریستند. یونس بن عبدالرحمن گفت:« گریه نکنید و راجع به این مسئله صحبت کنید که تا ابو جعفر (امام جواد علیه السلام) بزرگ شود، متصدی مقام
امامت کیست و ما باید سئوالات خود را از چه کسی بپرسیم؟»
ریان بن صلت با شنیدن این جمله برخاست و یقه‌ی یونس را گرفت و به او گفت:« تو در ظاهر به ایمان تظاهر می‌کنی ولی در باطن اهل تردید و شرک هستی! مگر نمی دانی که اگر کسی از سوی خدا به امامت منصوب باشد، اگر کودک یک روزه هم باشد همانند پیرمردی عالم است و اگر از سوی خدا نباشد، هزار سال هم که عمر کند یک فرد عادی است. راجع به این موضوع باید بحث کرد.»
پس از سخن ریان بن صلت دیگران نیز یونس بن عبدالرحمن را توبیخ کردند.
منابع:
- بحار الانوار، ج 50، ص 99، ح 12.
مراجعه شود به:
