ابو منصور فولاد ستون
«440-448 ق /1048-1056 م»
ابو منصور فولاد ستون پسر ابو کالیجار پس از درگذشت پدر، در شیراز به امارت رسید. وی چون سرشتی آرام و طبعی ملایم داشت، از همان آغاز امارت به دادگری و انصاف شهرت یافت. اما جاه طلبی و زیاده خواهی برادرش، ملک رحیم، آرامش منطقه را بر هم زد و جنگ و گریزهای پیاپی را به همراه آورد.
با مرگ ملک رحیم، برادر دیگرش ابو سعید بنای ناسازگاری با فولاد ستون را گذاشت. هر چند وی نیز با حیله و فریب به دست فولاد ستون افتاد و به قتل رسید و بدین ترتیب، حکومت فارس از مدعیان خانگی برای مدتی فارغ گشت. اما چندی از این واقعه نگذشته بود که حسن بن شبانکاره،
سپهسالار فولاد ستون بر ضد مخدوم خود عَلَم عصیان برافراشت. حسن بن شبانکاره، که تاریخ نگاران او را
فضلویه نامیدهاند، در میان سپاهیان و امیران لشکر از محبوبیت فراوانی برخوردار بود و همین طاعت و وابستگی سپاه به وی موجب شد که سپاهی گران علیه فولاد ستون گرد آورد و در جنگی که بین دو سپاه روی داد، فولاد ستون را دستگیر و در یکی از دژهای استوار فارس زندانی کند «448 ق / 1056 م». ابو منصور نزدیک به هشت سال بر فارس امارت داشت و از این تاریخ تا پایان عمر در زندان بود.
