ابوسعد صاعدی محمد
«527 444 ق / 1132 1052 م»
ابوسعد صاعدی محمد بن
احمد بن محمد بن صاعد بن محمد، از پدرش و عمویش حدیث شنید و قضاوت و ریاست نیشابور به وی سپرده شد و به
شیخ الاسلام شهرت یافت. به سبب فضل و ثبات اندیشه ، فردی شایسته برای قضاوت بود. عمری دراز کرد و کسان بسیاری را حدیث آموخت.
به روایت ابن اثیر در 488 / 1095 م آشوبهایی در
نیشابور روی داد.
امام الحرمین ابوالمعالی جوینی ، رئیس شافعیان و محمد بن احمد صاعدی، پیشوای حنفیان بر ضد محمد شاد ، رئیس کرامیان متحد شدند و هر دو
پیروز گشتند. مدارس
کرامیان ویران گشت و گروهی از آنان و دیگر فرقهها به هلاکت رسیدند. ابو سعد در 527 ق / 1133 م چشم از جهان فرو بست.
