عمرو بن عبدالله بن کعبه صائدی، معروف به «ابو ثمامه صائدی»(1)، از تابعین بود، مردی دلاور و از شخصیت‌های معروف شیعه. ابوثمامه در بسیاری از جنگ‌ها همراه امیرالمؤمنین علی علیه السلام شرکت کرد و پس از شهادت امام در زمره اصحاب امام حسن مجتبی علیه السلام در آمد. او در کوفه باقی ماند و هنگامی که معاویه از دنیا رفت، در خدمت مسلم بن عقیل درآمد و به فرمان وی با اموالی که از شیعیان دریافت می‌کرد، سلاح می‌خرید.
هنگامی که عبیدالله بن زیاد وارد کوفه شد، وی یکی از فرماندهان مسلم بن عقیل شد که با سپاهیان خود ابن زیاد را در دارالاماره محاصره کرد. پس از پراکنده‌شدن مردم از گرد مسلم، ابو ثمامه از چشم ابن زیاد مخفی شد چرا که ابن زیاد سخت در جستجوی او بود.
پس از خروج امام حسین علیه السلام از مدینه، او با نافع بن هلال جملی به سوی امام شتافت و در میانه راه به کاروان او ملحق شد و پیوسته با امام بود تا سرانجام در کربلا به شهادت رسید.

در ظهر عاشورا ابوثمامه پس از آن که با امام حسین علیه السلام نماز ظهر را به جا آورد به امام عرض کرد:« یا ابا عبدالله، می‌خواهم به دوستانم ملحق شوم. ازاین که زنده بمانم و تو را کشته ببینم ناخشنود خواهم شد. اجازه بده به میدان بروم.»
امام علیه السلام به او اجازه مبارزه داد و فرمود:« ما نیز بعد از مدتی کوتاه به تو ملحق خواهیم شد.»
ابوثمامه سرگرم مبارزه شد و آن قدر جنگید تا جراحات زیادی بر تنش وارد شد. در همین هنگام پسرعمویش، « قیس بن عبدالله صائدی »، که در سپاه عمر سعد بود و با ابوثمامه دشمنی دیرینه‌ای داشت او را به شهادت رساند.

1- برخی وی را ً ابو ثمامه صیداوی ً خوانده اند.

منابع:

• ابصار العین، ص 69 و 70.

مراجعه شود به

• شمارشهدایی که در نبرد های تن به تن به شهادت رسیدند
• آخرین نماز امام حسین علیه السلام در ظهر عاشورا
• مبارزه وشهادت ابوثمامه صائدی