ابو حمزه می گوید:
غلامان
امام حسن عسگری علیه السلام اهل سرزمین‌های مختلف بودند و در میان آنها رومی، ترک، و از اهالی صقالبه وجود داشت. اما امام با آنان با زبان خودشان سخن می‌گفت.
من همیشه شگفت‌زده می‌شدم و پیش خود می‌گفتم امام در
مدینه متولد شده و تا هنگام وفات پدرش،
امام هادی علیه السلام ، نیز به سرزمین دیگری نرفته است. پس چگونه به زبان های گوناگون صحبت می کند.
روزی در همین افکار غوطه‌ور بودم که امام حسن عسگری علیه السلام رو به من کرد و فرمود:«خداوند حجت خودش را در میان سایر مخلوقاتش ممتاز ساخته و او را به هر چیز آگاه ساخته است. او به تمام زبان‌ها آگاه است و همه‌ی نسبت‌ها و حوادث را می‌داند. اگر حجّت خدا چنین موقعیتی را نداشت، میان او و مردم عادی که باید پیرو حجت باشند فرقی نبود.»
منبع:
بحار الانوار، ج 50، ص 268، ح 28
مراجعه شود به:
دعای امام عسگری علیه السلام و شفای بیمار
