مفهوم آفرینش و تدبیر یا
ربوبیت ، یعنى در این جا آن چههسته مرکزى عقیده دینى است، مساله خلقت و تدبیر جهان است و این که خدایان نقشآفرینش و تدبیر جهان را دارند، و عبادت آنها به انگیزه جلب رضایت و پرهیز ازخشم و غضب آنها صورت مىگیرد.
البته همه مشرکان قایل به تعدد خالق و آفریدگارنبودهاند، ولى اعتقاد به تعدد مدبر و رب ( ارباب) از مشترکات همه
مشرکان بودهاست.
چنان که قرآن کریم آن جا که عقاید مشرکان عصر رسالت را بازگو نموده،یادآور شده است که آنان
خالقیت را منحصر در خدا ( الله) مىدانستند، ولىمعبودهاى خود را به این انگیزه عبادت مىکردند که مایه قدرت و عزت آنها باشند.چنان که مىفرماید:
«
واتخذوا من دون الله آلهه لیکونوا لهم عزا » و نیز مىفرماید: «
واتخذوا من دونالله آلهه لعلهم ینصرون ».