روز عاشورا،
عمر بن سعد «عبدالله بن زهیر ازدی» را به فرماندهی سربازان
مدینه* و
قیس بن اشعث را به فرماندهی قبیله ربیعه و کنده گماشت.
« عبدالله بن ابی سیره جعفی» را بر سپاهیان مذحجی و اسذی امیر ساخت و
حر بن یزید ریاحی را بر سپاهیان قبیله تعمیم و همدان.
همه این فرماندهان با سپاهشان در جنگ با
امام حسین علیه السلام شرکت داشتند، جز حر که توبه کرد و در اردوی امام علیه السلام به شهادت رسید.
عمر بن سعد بعد از سازماندهی سپاهش،
عمرو بن حجاج زبیدی را بر جانب راست لشگر و
شمر بن ذی الجوشن را بر جانب چپ،
عروه بن قیس احمسی را بر سواره نظام و
شبت بن ربعی را بر پیاده نظام خود گمارد، و پرچم لشگر را نیز به
درید، غلامش، سپرد.
- احتمالا منظور از مدینه در این روایت، همان کوفه باشد، زیرا بعید به نظر می رسد که اهالی مدینه در لشگر عبیدالله شرکت کرده باشند؛ شاید هم منظور، گروهی از اهل مدینه باشد که به کوفه آمده و در آن جا ساکن شده بودند، زیرا کوفه شهری بود که مردم از شهرهای مختلف در آنجا زندگی می کردند.
منابع:
- قصه کربلا، ص 258.
- کامل ابن اثیر، ج 4، ص 60.
مراجعه شود به:
