افراد ثروتمند معمولا در نظر مردم احترام دارند و فقرا و مساکین بی‌ارج و حقیرند،
اما
دین مقدس اسلام هیچ‌گاه ملاک احترامات اجتماعی را بر پایه فقر و ثروت قرار نداده، بلکه برعکس، ثروت‌اندوزی و دنیا پرستی را مذمّت کرده است.
در دستورات اسلامی شدیدا توصیه شده است که به فقرا احترام بگذارید، با آنها رفت و آمد داشته باشید و جواب سلام آنها را به گرمی بدهید.
رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم میفرمود:«شیعیان فقیر
علی امیرالمؤمنین علیه السلام را کوچک نشمردید. هر یک از آنها تعداد بسیار زیادی را - به تعداد قبیله «ربیعه» و «مضر» -
شفاعت خواهد کرد.»
و نیز میفرمود:«هر کس مسلمان فقیری را کوچک بشمارد، خداوند را کوچک شمرده و خداوند هم او را در
روز قیامت حقیر می‌شمارد- مگر اینکه از این عمل خود توبه کند- و هر کس فقیر مسلمانی را احترام بگزارد، روز قیامت خداوند را ملاقات می‌کند، در حالی که خداوند از او راضی است.»
حضرت رضا علیه السلام میفرمود:«هر کس جواب سلام فقیران را مانند جواب سلام ثروتمندان ندهد و او را دست کم بگیرد، روز قیامت خداوند را ملاقات می‌کند در حالی که از او خشگمین است.»
و نیز میفرمود:«هر کس مرد یا زن مؤمنی را از بابت فقرش تحقیر کند، روز قیامت خداوند او را در بین مردم رسوا و سرشکسته خواهد کرد.»
و چنین دعا میفرمود:«خداوندا! مرا مسکین زنده بدار و مسکین بمیران و در زمره مساکین محشور فرما!»
امیرالمؤمنین علی علیه السلام نیز در وصایای خود میفرمود:«وصیت می‌کنم شما را به دوست داشتن مساکین و همنشینی با آنها.»
مراجعه شود به:
حفظ آبروی فقیر
همدردی امام علی علیه السلام با مستمندان
بی نیاز ساختن فقیر
همنشینی امام حسین علیه السلام با فقرا
دوستی فقرا با امام علی علیه السلام
گستره رسیدگی به فقرا
منابع: بحارالانوار، ج 72، باب 94.
