اَبق:
اَبَقَ ـُـ و اَبِقَ ـَـ اِباقاً وَ اَبْقاً و اَبَقَاً؛
فرار کرد، گریخت. و همچنین آبِق، به معنی بردة فراری، بندة گریزان
جمع آن اُبّاق است.
در قرآن کریم، از این واژه یکبار استفاده شده است.
اِذْ اَبَقَ اِلی الْفَلْکِ الْمَشْحوُنِ
«صافات / 140) (آنگاه که به سوی کشتی پر، بگریخت.)