شرح بیماری
هپاتیت ویروسی عبارت است از التهاب
کبد در اثر یک
ویروس. هپاتیت ویروسی انواع مختلفی دارد. شایع‌ترین انواع آن
هپاتیت A و B هستند. سایر انواع آن عبارتند از هپاتیت C ، D ، E ، G .
علایم شایع
مراحل اولیه:
علایم شبیه
آنفلوانزا، مثل
تب، خستگی، تهوع، استفراغ،
اسهال بی‌اشتهایی
چندین روز بعد:
- زردی چشم ها و پوست در اثر تجمع بیلی روبین در خون
- تیره شدن رنگ ادرار در اثر وارد شدن بیلی‌روبین اضافی به ادرار
- اجابت مزاج روشن، به رنگ خاک رس، یا سفید
علل
- هپاتیت A و E : ویروس معمولاً از راه آب یا غذا وارد بدن می‌شود، خصوصاً صدف خام که توسط فاضلاب آلوده شده باشد.
- هپاتیت B : معمولاً از راه آمیزشی، تزریق خون، و تزریق یا سرنگ آلوده انتقال می‌یابد. مادری که هپاتیت B دارد ممکن است عفونت را به نوازش انتقال دهد. بعضی از موارد هم بدون دلیل مشخص و راه شناخته شده‌ای برای انتقال عفونت رخ داده‌اند.
- هپاتیت C : معمولاً از راه تزریق موادمخدر داخل رگ، تزریق خون و سایر انواع مواجهه با خون یا محصولات خونی آلوده انتقال می‌یابد. البته در 40% از موارد، راه انتقال معلوم نیست.
- هپاتیت D : به‌طور جداگانه از هپاتیت B نمی‌تواند رخ دهد.
- هپاتیت G : الگوی انتقال مشابهی مثل هپاتیت C دارد؛ معمولاً از راه خون انتقال می‌یابد.
عوامل افزایش دهنده خطر
- مسافرت به مناطقی که بهداشت نامناسبی دارند.
- بی‌بندوباری
- تزریق موادمخدر داخل رگ
- مصرف الکل
- تزریق خون
- کارکنان پزشکی و سایر حرفه‌های خطرزا
- مهد کودک‌ها یا مراکز نگهداری
- دیالیز
- تغذیه نامناسب
- وجود بیماری که باعث کاهش مقاومت بدن شده باشد.
پیشگیری
- از خطرات ذکر شده در بالا دوری کنید.
- اگر با فرد هپاتیتی در تماس بوده‌اید، با پزشک خود در رابطه با تزریق گاما گلوبولین برای پیشگیری یا کاهش خطر هپاتیت مشورت کنید.
- اگر در زمره افرادی هستید که خطر هپاتیت آنها را تهدید می‌کند، مثل کارکنان بیمارستان‌ها، دندانپزشکان و غیره، واکسن هپاتیت A و B را دریافت کنید. واکسن سایر انواع هپاتیت ویروسی در دست بررسی است. گاهی ممکن است ایمونوگلوبولین نیز لازم شود.
- واکسیناسیون هپاتیت B برای همه نوزادان و شیرخواران
عواقب مورد انتظار
زردی و سایر علایم به حداکثر خود می‌رسند و سپس در عرض 16-3 هفته تدریجاً ناپدید می‌شوند. اکثر افرادی که وضعیت سلامتی خوبی دارند در عرض 4-1 ماه کاملاً بهبود می‌یابند. در درصد کمی از افراد، دچار هپاتیت مزمن می‌شود. با بهبود از هپاتیت ویروسی معمولاً ایمنی دایمی نسبت به آن ایجاد می‌شود.
عوارض احتمالی
- نارسایی کبد، سیروز کبد، سرطان کبد، حتی مرگ
- هپاتیت مزمن. این بیماران معمولاً حامل ویروس هستند و عامل بالقوه‌ای برای انتقال عفونت به افراد خانواده و همسر هستند. این افراد امکان دارد ظاهراً خوب و سرحال باشند و متوجه عفونت خود نشوند.
درمان
اصول کلی
- بررسی‌های تشخیصی عبارتند از آزمایش خون برای شناسایی عفونت، بررسی‌های مربوط به کار کبد، و نمونه‌برداری از کبد در موارد شدید یا مزمن
- اکثر بیماران هپاتیتی را می‌توان بدون خطر زیاد در منزل تحت مراقبت قرار داد. جداسازی کامل بیمار ضروری نیست، اما فرد بیمار باید وسایل جداگانه‌ای برای خوردن و آشامیدن داشته باشد یا از وسایل یک بار مصرف استفاده کند.
- اگر هپاتیت دارید یا مراقبت از یک فرد هپاتیتی را به عهده دارید، دستان خود را مرتباً و به دقت بشویید، خصوصاً پس از اجابت مزاج
داروها
- برای درمان هپاتیت تعداد کمی داروی اختصاصی وجود دارد.
- امکان دارد داروی ضد التهاب کورتیزونی در موارد شدید تجویز شود تا التهاب کبد کاهش یابد و علایم بهتر شوند.
- برای هپاتیت B و C مزمن ممکن است آلفا ـ اینترفرون مورد استفاده قرار گیرد.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
- توصیه می‌شود تا زمان رفع زردی و بازگشت اشتها استراحت در رختخواب انجام گیرد. زمان بازگشت به کارهای روزمره در افراد مختلف بسیار متفاوت است.
رژیم غذایی
علی‌رغم نداشتن اشتها، خوردن وعده‌های غذایی کوچک و متعادل به بهبود بیماری کمک خواهد کرد. روزانه حداقل 8 لیوان
آب بنوشید. هرگز
الکل ننوشید.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
- اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان علایم هپاتیت را دارید یا با فردی که این علایم را داشته است تماس داشته‌اید.
- در صورتی که علایم زیر به هنگام درمان رخ دهند:
- بیشتر کم شدن اشتها
- خواب‌آلودگی زیاد یا گیجی
- استفراغ، اسهال، یا درد شکمی
- بیشتر شدن زردی؛ به وجود آمدن بثور پوستی یا خارش
منبع: www.irteb.com
