گیاهی است علفی، یکساله، به طول 10 تا 50 سانتی متر ، برگهای آن متناوب و مرکب از سه برگچه است. از اختصاصات آن اینست که نصف تا سه چهارم انتهای برگچه های آن دندانه دار است.گلهائی منفرد به رنگ زرد روشن ، بنفش یا مایل به سفید به بزرگی 8/0 تا 8/1 سانتی متر دارد. میوه آن نیام، خمیده ، بطول 3 تا 11 سانتی متر و محتوی 5 تا 20 دانه زاویه دار به طول 4 تا 6 میلی متر و به عرض 2 تا 3 میلی متر است. رنگ آن از زرد حنایی تا قهوه ای تغییر می نماید. بوی آن قوی و طعمش تلخ و معطر است. منشأ این گیاه نواحی مدیترانه گزارش شده است.
این گیاه در طول رویش به هوای گرم نیاز دارد و اگر چه در خاکهای شنی و فقیر می روید ولی برای کشت انبوه این گیاه باید از خاکهای آهکی و غنی از مواد و عناصر غذایی استفاده کرد. آب کافی نقش عمده ای در افزایش عملکرد دارد. PH خاک برای شنبلیله بین 5/5 تا 2/8 مناسب است.
به فصل پائیز هنگام آماده ساختن خاک 40 تا 60 کیلوگرم در هکتار اکسید فسفر و 40 تا 80 کیلوگرم در هکتار اکسید پتاس به عنوان مقادیر پایه به خاک اضافه می شود. سپس شخم متوسطی زده می شود. اواخر زمستان بستر خاک را برای کشت شنبلیله باید آماده کرد. چنانچه زمین از ازت تهی باشد توصیه می شود در فصل بهار ازت به صورت سرک در اختیار گیاهان قرار گیرد که مقدار آن به وضعیت ازت در خاک بستگی دارد.
شنلیله در تثبیت ازت نقش عمده ای دارد. زمینهایی که در آن این گیاه کشت میشوند غنی از ازت خواهند بود. از اینرو پس از برداشت شنبلیله گیاهانی کشت شوند که نیاز آن به ازت زیاد باشد.
اوایل بهار (فروردین) زمان مناسبی برای کشت مستقیم بذر در زمین اصلی است بذرها در ردیفهایی به فاصله 25 سانتی متر کشت می شوند عمق بذر شنبلیله موقع کاشت 1 تا 5/1 سانتی متر است. برای هر هکتار زمین به 20 تا 25 کیلوگرم بذر با کیفیت مناسب نیاز می باشد.
بذرهای شنبلیله را به صورت ردیفی و یا با استفاده از ردیف کار غلات در ردیفهایی به فاصله 25 سانتی متر و عمق 1 تا 5/1 سانتی متر کشت می کنند. پس از کاشت زمین را باید به طور کافی آبیاری کرد تا شرایط برای جوانه زنی آماده گردد.
رشد اولیه شنبلیله بسیار کند است از این رو پس از سبز شدن چند بار باید اقدام به وجین مکانیکی علفهای هرز نمود. در طول رویش شنبلیله بیماریهای قارچی ممکنست صدمه های زیادی به گیاه وارد کنند. مهمترین این بیماریها عبارتند از قارچ عامل سفیدک سطحی یا پودری که سبب بروز لکه های سفید رنگ و کرکی در سطح ساقه و برگ می شود . در اواخر فصل با فاسد کردن سلولها ایجاد لکه های قهوه ای می کند برای مبارزه با این قارچ می توان از قارچ کشهای گوگردار استفاده نمود.
قارچ عاری بوته میری نیز از دیگر بیماریها است که سبب خشک شدن گیاهان می شود. با تناوب کشت صحیح ، ضد عفونی کردن بذرها قبل از کاشت و خارج کردن و سوزاندن بقایای گیاهان آلوده از زمین این بیمارها را می توان کنترل نمود.
شنبلیله شش هفته پس از کاشت به گل می رود. میوه معمولاً چهار تا پنج هفته پس از گل دهی آماده برداشت می شود. فصل تابستان (تیر – مرداد) زمان مناسبی برای برداشت میوه شنبلیله است.تأخیر در برداشت سبب ریزش دانه می شود برداشت میوه در روزهای گرم و خشک توصیه می شود. پس از برداشت میوه ها را باید بوجاری ، تمیز و بسته بندی کرد. عملکرد پیکر رویشی 5 تن در هکتار و عملکرد دانه 8/0 تا 5/1 تن در هکتار می باشد.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
