بطوری که میدانید مجموعه یک رایانه معمولا با سرعتی کمتر از سرعت
پردازنده کار میکند. این مسئله به خاطر سرعت پائین وسایل جانبی و دستگاههای ورودی و خروجی همراه رایانه است. از این رو ، زمانی طول میکشد تا وسایل جانبی دادهها را دریافت کرده و وارد سیستم نماید. و در این مدت پردازنده ، بیکار و معطل میماند و در واقع از توانایی واقعی آن استفاده نمیشود.
این نوع حافظه در تمام پردازندههای 486 و بالاتر از جمله پنتیوم درون پردازنده وجود دارد. این نوع حافظه باعث میشود دادهها با سرعت بیشتری در اختیار پردازنده قرار گیرند. اندازه این نوع حافظه در پردازندههای 80486 ، برابر 256 کیلوبایت است. بنابراین
حافظه نهان اولیه را کاربران رایانه نمیتوانند افزایش دهند. زیرا درون
بدنه سرامیکی یا پلاستیکی پردازنده قرار دارد. پردازندههای پنتیوم 2 و 3 دارای حافظه نهان اولیهای متشکل از 2 بخش 16 بیتی کیلوبایتی هستند که یکی برای دادهها و دیگری برای دستورالعملها است. این پردازندهها در مجموع دارای 32 کیلوبایت حافظه نهان هستند.
در رایانههای با پردازنده 486 و بالاتر ، برای بالابردن کارآیی رایانه معمولا از حافظه نهان ثانویه نیز استفاده میشود. این حافظه در رایانههای قبل از پنتیوم 2 و 3 این نوع حافظه در کنار
پردازنده بر روی کارت یا
کارتریج پردازنده قرار گرفته است و به صورت ریز مجتمع با پردازنده است. در این پردازندههای نسل دوم
سلرون و بعد از آن ، حافظه نهان ثانویه در داخل خود پردازنده قرار گرفته و اندازه آن بین 128 تا 256 کیلوبایت است.
پردازنده آتلون (کا7) از 512 کیلوبایت تا 8 مگابیت حافظه نهان ثانویه را پشتیبانی میکند.