• 1896ـ آتن :
• 1900 ـ پاریس :
• 1904ـ سن‌لوئی :
• 1908ـ لندن :
• 1912 ـ استکهلم :
• 1920 ـ آنورس :
• 1928 ـ آمستردام :
• 1932 ـ لس‌آنجلس :
• 1936 ـ برلین :

1896ـ آتن:

یونانیها خیلی شاد بودند که بازیهای المپیک دوباره زنده شده است، این شادی زمانی اوج گرفت که یک چوپان یونانی برندة مدال طلای دوی «ماراتن» به مسافت 42 کیلومتر شد. هفتاد هزار نفر در استادیوم مرمرین آتن حضور داشتند.

1900 ـ پاریس:

دومین دوره هنگامی برگزار شد که در پاریس نمایشگاه بین‌المللی ترتیب یافته بود، در حدود 1400 ورزشکار شرکت نمودند. در کلبه‌های چوبین مخصوص قهرمانان جای گرفتند. تشکیلات این مسابقه چندان مرتب نبود، فرانسه 880 مرد و 4 زن را شرکت داد.

1904ـ سن‌لوئی:

برای کشورهای اروپائی ساده نبود که ورزشکاران خود را از فراز اقیانوس به ایالات متحده بفرستند. آمریکائی‌ها بیشترین مدالها را بردند. یک کانادائی به نام «ای‌تنه» در پرتاب چکشمدال طلا گرفت.

1908ـ لندن:

دو هزار ورزشکار از کشورهای جهان در 22 رشته ورزشی مبارزه کردند. حادثه غم‌انگیزی اتفاق افتاد و یک ایتالیائی به نام «دوراندو ـ پی تیری» در مسابقه ماراتن 42195 متر وقتی به استادیوم رسید، در حالیکه چند ده متر باقی مانده بود از پای درآمد و با کمک داوران از خط پایان گذشت و مردود شد!

1912 ـ استکهلم:

پنجمین المپیک، آخرین بازی بود که ورزشکاران بدون حد نصاب قبلی در آن شرکت کردند، 2500 ورزشکار رقم چشمگیری بود. میزبانی سوئدیها دور از تصور بود، آغاز درخشش فنلاندیها در دوهای سنگین بود. «جیم تورب» یک ورزشکار سرخپوست آمریکائی که در پنچگانه و دهگانه پیروز شده و ورزشکاری کم نظیر بود، حرفه‌ای شناخته شد، زیرا چند دلار بخاطر بازی بیسبال در آمریکا گرفته بود!
1916 ـ بعلت وضعیت زندگی استاد درجنگ جهانی اول برگزار نشد. قرار بود در «برلین» این دوره انجام پذیرد.

1920 ـ آنورس:

در این دوره قهرمانان فنلاندی سرآمد همه بودند، «نورمی» و «کلماینین» در دوهای سنگین چندین مدال طلا گرفتند. یک دختر 14 ساله آمریکائی قهرمان شیرجه از تخته فنر شد که «آلن ریگین» نام داشت. نتایج و رکوردهای بسیار خوب و دور از انتظار بود.
1924 ـ پاریس: پاریس برای بار دوم میزبان شد، در فاصله چهار سال از «آئورس» قهرمان فنلاندی نشان دادند که وسیعتر از گذشته به عناوین قهرمانی حمله می‌کنند. این بازیها را «المپیک ـ نورمی» نامیدند، چون او در سه رشته انفرادی مدال طلا گرفت و در یک بعد از ظهر در 1500 و 5000 متر بر رقبای خود چیره شد.

1928 ـ آمستردام:

بازیها از 17 ماه مه تا 12 ماه اوت جریان یافت، آمریکائی‌ها در دو و میدانی 12 عنوان بدست آوردند. در شنای آزاد «جانی ویسمولر» شهره گردید و از این پیروزیها استفاده برد و بعدها «تارزان» شد. تنیس جزء برنامه بود که بعدها حذف شد. تیم هاکی هند از قاره آسیا قهرمان المپیک گردید، 29 گل زد و حتی یک گل هم نخورد. «اوروگوئه» قهرمانی خود را در فوتبال تکرار کرد و دو سال بعد جام جهانی را ترتیب داد. «میکی اودا» Miki oda از ژاپن برنده مدال طلای پرش سه گام شد.

1932 ـ لس‌آنجلس:

حالا دیگر بازیهای المپیک پایه و بنیان گرفته بود. تشکیلات و رقابتها خوب بود. قهرمانان در دهکده المپیک مستقر شدند. دشواری دوری راه اروپائیان از فراز اقیانوس تا امریکا بود. تعداد شرکت کنندگان کشورهای آن سوی جهان ناچیز بود. آغاز درخشش سیاهان آمریکائی بود. «ادی تولان» در دوهای 100 و 200 متر دو رکورد جدید بجای نهاد، «نورمی» فنلاندی را ورزش پیشه شناختند و اجازه ندادند که در بازیها شرکت کند. «نامبو» Nambu از ژاپن در پرش سه گام مدال طلا گرفت.

1936 ـ برلین:

بوی باروت از اروپا بمشام خیلی‌ها رسید. آلمان نازی از اول، تا شانزدهم ماه اوت میزبان یکی از پرشکوه‌ترین بازیهای المپیک شد. نظم و ترتیب و تشکیلات یازدهمین دوره المپیک جدید هنوز زبانزد مردم جهان است. آلمان فتح جهان را آرزو میکرد و با فتح مدالها و عناوین بازیها میخواست قدرت هیتلر و حزب نازی را با فلسفة پوچ برتری نژاد به ثبوت برساند.

این بازیها را بحق باید بازیهای «جسی‌اونس» Jesse Owens قهرمان دوهای سریع و پرش طول نامید که نتایج خیره‌کننده‌ای بدست آورد. رکورد پرش طول او تا 24 سال دوام آورد و با درخشش خود چهره‌ای جهانی شد.

«کیتی سونKitei son از ژاپن که کره‌ای الاصل بود، فاتح ماراتن شد، هند همچنان قهرمان بلامنازع هاکی باقی ماند و یک نیوزیلندی به نام «لاولوک» در نبردی سخت 1500 متر را زیبا دوید و رکوردی جهانی 8/47 ـ 3 دقیقه را بنام خود ثبت کرد.

در این بازیها«هیتلر» پیشوای نازیها از روبروشدن با قهرمانان سیاهپوست روی گردان بود و تصورات و تئوریهای نژادی خود را نقش بر آب میدید!