نجوم اسلامي
اعراب پيش از اسلام در نجوم بيشتر به جهت يابي از طريق ستارگان و منازلي كه براي ماه معين نموده بودند كار مي كردند. قسمتي ديگر از دانش ايشان در نجوم نيز مربوط به پيش گويي‌هاي جوي و طالع بيني بوده است. اواخر قرن دوم هجري شروع آشنايي مسلمانان با فلسفه و علوم يونانيان از غرب، و رياضيات و فلسفه و عرفانِ هند و ايران از شرق بوده است . در آن زمان، گفته مي‌شد كه، سه دانش وجود دارد: فقه براي دين، طب براي تن، و نجوم براي زمان .
ارتباط بعضي احكام شريعت با مسائل نجومي، سبب توجه بيشتر مسلمانان به شناسايي امور آسماني شد و حتي علماي ديني را برآن داشت كه سودمندي آنچه به نام قسمت محاسباتي علم نجوم ناميده مي‌شود را مورد ستايش قرار دهند.
احكام شرعي درباره روزه، منجمان را برآن داشت كه درباره مسائل دشوار و وابسته به شرايط رؤيت هلال و احوال شفق به جستجو برخيزند و ضابطه هايي براي پيش بيني رؤيت پذيري هلال ماه ارائه نمايند . به همين جهت در انجام فعاليت‌هاي رصدي و همچنين محاسبات نه تنها ايراداتي به منظومه بطليموس وارد ساختند، بلكه روشهاي تازه‌اي آوردند كه در ميان يونانيان وايرانيان و هنديان سابقه نداشت.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1615
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!