مس فلزی است که به میزان کم مورد نیاز بدن است. هر چند میزان نیاز بسیار کم است، مس یک ماده غذایی اساسی است که به تولید هموگلوبین، جزء اصلی گلبول قرمز، کمک می کند. علاوه بر این در تولید انرژی و انواع کلاژن، بخش مهم استخوانها و بافتهای هم بند، مؤثر است. مس به عملکرد مناسب سیستم عصبی و حفظ رشته های عصبی کمک می کند.
ما همه اثرات مفید مس را نمی شناسیم. تحقیقات نشان داده است که مس سیستم ایمنی را تقویت و علایم تورم مفصل و سایر التهابها و علایم آلرژی را کم می کند. برخی افراد مبتلا به تورم مفصل النگو یا سایر تزیین های مسی می پوشند تا دردشان را کم کند. در صورت ابتلا به تورم مفصل با پزشک معالج خود در خصوص مصرف مس مشورت کنید. مس در انواع غذاها وجود دارد. هر چند میزان نیاز بدن به مس بسیار کم است، احتمالاً بیشتر مردم آمریکا میزان کافی مس در رژیم غذایی خود ندارند. با این حال، تعداد بسیار کمی از افراد مبتلا به کمبود مس دچار بیماری میشوند. بنابراین احتمالاً مصرف مکمل مس لازم نیست. میزان مس غذا را می توان با مصرف ماهی ، صدف و آجیل افزایش داد.
در موارد مصرف مس باید با پزشک معالج خود صحبت کنید. مس ممکن است در موارد زیر مفید باشد:
تورم مفصل، کم خونی، افزایش حساسیت به مواد شیمیایی، کلسترول بالا، آنوریسم (بیرون زدگی موضعی شریانی)، خستگی، آلرژی و زخم معده.
خانم های حامله بیشتر به مس نیاز دارند. مثل همیشه، در صورت حامله بودن قبل از مصرف هرگونه مکمل با پزشک معالجج خود مشورت کنید.
مس در انواع منابع غذایی وجوددارد. بهترین منابع از این قرار است:
غذاهای دریایی (به خصوص انواع میگو و ماهی های صدف)
گوشت احشا (نظیر جگر، قلوه و دل)
آجیل (نظیر فندق، گردو، بادام، پسته)
حبوبات (به خصوص عدس. لوبیا و بادام زمینی)
شکلات (شکلات بو داده، شیرین نشده یا نیمه شیرین، کاکائو)
غلات (نظیر پوسته سبوس، گندم خرد شده، سبوس کشمش)
میوه و سبزی (نظیر میزه های خشک. قارچ. گوجه فرنگی، سیب زمینی، موز، انواع گریپ و آووکادو)
ملاس
فلفل سیاه
یک منبع اضافی، آبی است که در لوله های مسی جریان دارد.
میزان مصرف روزانه توصیه شده از سوی انجمن تحقیقات ملی آمریکا 3/5-1/5 میلی گرم در روز جهت بزرگسالان است. در اطفال 11-2 سال 2/5-1/5 میلی گرم توصیه می شود. در اطفال زیر 2 سال توصیه نمی شود. بهترین شیوه مصرف، مصرف کافی غذاهای حاوی مس است.
در صورت مصرف مکمل مس باید روی هم مصرف کنید. باید 15-8 میلی گرم روی به ازای هر 1 میلی گرم مس مصرف کنید.
لازم نیست میزان زیادی مس مصرف شود. باید قبل از مصرف مکمل مس با پزشک معالج مشورت کنید. مصرف خیلی زیاد مس موجب تهوع، استفراغ، درد معده، سردرد، گیجی، ضعف و اسهال میشود. میزان خطرناک مس (مسمومیت با مس) بسیار نادر است. با این حال، موارد شدید ممکن است منجر به بیماری قلبی، زردی، اغما و حتی مرگ شود. باید از مصرف غذاهای اسیدی که در ظروف مسی نگه داری می شود، بپرهیزید.
تعادل مس ممکن است با مصرف الکل، تخم مرغ، فروکتوز و مولیبدن بهم بخورد.
مصرف همزمان میزان زیاد کلسیم، آهن، منگنز، قلع، روی، ویتامین ب-6، ویتامین ث یا ضد اسیدها جذب مس را مختل میکند.
کروم یک عنصر کمیاب ضروری جهت انسان است. بدن برای استفاده از کروم باید آن را به نوع فعال تبدیل کند. عامل تحمل گلوکز یک نوع فعال شده کروم است که از مخمر آبجو جدا شده است. عامل تحمل گلوکز به انسولین کمک می کند تا گلوکز (قند خون) را از خون به داخل سلولها به منظور تولید انرژی بکشد. انسولین جهت سوخت و ساز کربوهیدرات، پروتئین و چربی بسیار اهمیت دارد. اگر رژیم غذایی کروم کافی نداشته باشد، بر توانایی انسولین در آماده سازی این مواد غذایی اثر می گذارد.
تخمین زده میشود که رژیم غذایی 90 درصد آمریکایی ها فقر کروم دارد. مصرف مقادیر زیاد غذاهای تصفیه شده موجب بروز این مشکل میشود چون فرآیند تصفیه کردن ،کروم غذا را از بین می برد. کودکان مبتلا به سوء تغذیه ،افراد مبتلا به دیابت و افراد مسن ممکن است در معرض خطر کمبود کروم باشند. مصرف بسیار زیاد غذاهای شیرین، ورزش سنگین و داشتن عفونت یا آسیب جسمی موجب از دست رفتن کروم بدن میشود. کمبود سطح کروم موجب افزایش قند خون و تری گلیسرید و کلسترول میشود.
فهرست برخی مشکلات ناشی از کمبود کروم از این قرار است:
دیابت: افراد مبتلا به دیابت نمی توانند قند را به خوبی مصرف کنند. بیماران دیابتی نوع 1 نیاز به تزریق انسولین جهت کنترل قند خون دارند. دیابتی های نوع 2 اغلب می توانند با رعایت رژیم غذایی قند خون خود را تنظیم کنند. مطالعات نشان داده است که مصرف مکمل کروم توانایی دیابتی های نوع 2 را در تنظیم قند خون افزایش می دهد، به خصوص در مواردی که ذخیره کروم بدن کم باشد. برخی افراد قند خون بالا دارند که در حد بیماری دیابت نیست این افراد اغلب دچار کمبود کروم هستند و از مصرف مکمل آن سود می برند. افزایش قند خون به علت کمبود کروم یکی از مشکلات شایع سالخوردگان است.
قند خون پایین: قند خون پایین نقطه مقابل قند خون بالا و دیابت است. کمبود کروم ممکن است در قند خون پایین برخی افراد نقش داشته باشد. مصرف 200 میکروگرم کروم در روز علایم قند خون پایین را بهبود می بخشد.
بیماری قلبی-عروقی: کمبود کروم با افزایش کلسترول خون و افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی همراه است. مصرف مکمل کروم باعث افزیش کلسترول اچ دی ال (کلسترول خوب) و کاهش تری گلیسرید و کلسترول توتال در دیابتی ها و مبتلایان به قند خون بالا میشود.
گلوکوم: کروم بر گیرنده های انسولین در چشم اثر می گذارد. بین ابتلا به گلوکوم و کمبود کروم یک ارتباط قوی وجود دارد. گلوکوم در افراد مبتلا به دیابت شایع است.
چاقی: مدارک مقدماتی نشان می دهد که مصرف مکمل کروم به کاهش چربی بدن و افزایش بافت عضلانی کمک می کند.
پوکی استخوان: پیکنولینات کروم ترشح ادراری کلسیم و هیدروکسی پرولین را در خانم ها کم و به حفظ تراکم استخوان در خانم های یائسه کمک می کند.
مخمر آبجو، گوشتهای ظریف (گوشتهای آماده سازی شده)، پنیرها، نان گندم سبوس نگرفته، انواع ادویه و برخی سبوس ها و ملاس.مخمر آبجو رشد کرده در خاک غنی از کروم بهترین منبع غذایی کروم است. سبزی ها، میوه ها و بیشتر غذاهای تصفیه شده و آماده (بجز برخی گوشتهای آماده شده که غنی از کروم است)، کروم کم دارد. آب لوله کشی سخت 70-1 درصد نیاز روزانه کروم را تأمین می کند. پخت و پز در ظروف استیل میزان کروم غذا را افزایش می دهد.
کروم به صورت تجارتی به اشکال مختلف از جمله پلی نیکوتینات کروم، پیکولینات کروم، مخمر غنی از کروم و کلرید کروم در دسترس است. کروم در مولتی ویتامین ها و به تنهایی به صورت قرص و کپسول نیز وجود دارد. میزان موجود در مولتی ویتامین مصرفی روزانه 200-15 میکروگرم است.
نوع کروم موجود در مواد غذایی معمولاً غیرسمی است. با این حال، میزان بسیار زیاد کروم ممکن است موجب مسمومیت و تحریک معده شود. میزان زیاد یا تجمع بافتی زیاد کروم اثر انسولین را کم می کند. در صورت ابتلا به دیابت،قند خون بالا یا قند خون پایین، قبل از مصرف کروم با پزشک معالج خود مشورت کنید.
ارسال ها: 327
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!