هدف آزمایش
هر کسی می‌تواند نقطه کور خود را بیابد.
وسایل مورد نیاز
- یک کاغذ مقوایی به ابعاد 8 × 13 سانتیمتر
- یک خط کش
تئوری آزمایش
نورهای دریافت شده توسط
شبکیه چشم به صورت سیگنال به مغز رفته و در آن جا تصاویر تجزیه و تحلیل میشوند. ولی ناحیه‌ای در شبکیه وجود دارد که تصاویر در آن قسمت به اطلاعات بینایی تبدیل نمی‌شوند. این قسمت، "نقطه کور چشم" است.
شرح آزمایش
همانند شکل زیر ، یک نقطه و یک علامت ضربدر روی کاغذ مقوایی بکشید.<br><br>
عکس پیدا نشد
کاغذ مقوایی را طوری در دست بگیرید که علامت ضربدر در سمت راست قرار گیرد. چشم راست را بسته و با چشم چپ به ضربدر نگاه کنید. توجه کنید که نقطه را هم می‌توانید ببینید. روی ضربدر تمرکز کرده و همچنان که نقطه در میدان دید شما قرار دارد، کاغذ مقوایی را به صورت خود نزدیک کنید. وقتی شما کاغذ مقوایی را به چشم نزدیک می‌کنید، نقطه ابتدا ناپدید و دوباره ظاهر می‌شود. حالا چشم چپ را بسته و با چشم راست به نقطه نگاه کنید. این بار وقتی کاغذ را نزدیک صورت می‌آورید، علامت ضربدر ناپدید و ظاهر می‌شود.<br><br>آزمایش را دوباره تکرار کنید، این بار کاغذ مقوایی را طوری بچرخانید که نقطه و ضربدر در راستای یکدیگر واقع نشوند، آیا باز هم نتیجه مشابه حالت قبل است؟
چه اتفاقی در حال وقوع است؟
عصبهای بینایی ، پیغامها را از مغز شما منتقل می‌کنند. این مجموعه از عصبهای الیافی از نقطه‌ای در شبکیه خارج میشوند. در این نقطه از شبکیه چشم ، هیچ گیرنده نوری وجود ندارد. وقتی کاغذ را طوری نگه داشته‌اید که نورهایی که از نقطه می‌آیند در این نقطه کور به شبکیه می‌رسند، شما نقطه را نمی‌بینید.<br><br>شما می‌توانید این آزمایش را به گونه‌ای دیگر نیز انجام دهید. خط مستقیمی روی مقوا از یک لبه به لبه دیگر طوری بکشید که خط از ناحیه وسط نقطه و ضربدر بگذرد. ملاحظه می‌کنید که وقتی که نقطه ناپدید می شود، به نظر می‌رسد که خط ممتد است بدون هیچ شکافی که نقطه در آن باشد.<br><br>به همین دلیل است که شما به نقطه کور خود در مشاهدات روزانه توجه نمی‌کنید.
