نقطه ی کور

نورهای دریافت شده توسط شبکیه ی چشم به صورت سیگنال به مغز رفته و در آن جا تصاویر تجزیه و تحلیل می شوند. ولی ناحیه ای در شبکیه وجود دارد که تصاویر در آن قسمت به اطلاعات بینایی تبدیل نمی شوند. این قسمت، نقطه ی کور چشم است.

وسایل مورد نیاز

• یک کاغذ مقوایی به ابعاد 8 × 13 سانتی متر
• یک خط کش

شرح آزمایش

همانند شکل زیر، یک نقطه و یک علامت ضربدر روی کاغذ مقوایی بکشید.

کاغذ مقوایی را طوری در دست بگیرید که علامت ضربدر در سمت راست قرار گیرد. چشم راست را بسته و با چشم چپ به ضربدر نگاه کنید. توجه کنید که نقطه را هم می توانید ببینید. روی ضربدر تمرکز کرده و همچنان که نقطه در میدان دید شما قرار دارد، کاغذ مقوایی را به صورت خود نزدیک کنید. ، وقتی شما کاغذ مقوایی را به چشم نزدیک می کنید نقطه ابتدا ناپدید و دوباره ظاهر می شود. حالا چشم چپ را بسته و با چشم راست به نقطه نگاه کنید. این بار وقتی کاغذ را نزدیک صورت می آورید، علامت ضربدر ناپدید و ظاهر می شود.
آزمایش را دوباره تکرار کنید، این بار کاغذ مقوایی را طوری بچرخانید که نقطه و ضربدر در راستای یکدیگر واقع نشوند، آیا باز هم نتیجه مشابه حالت قبل است؟

چه اتفاقی در حال وقوع است؟

عصب های بینایی پیغام ها را از مغز شما منتقل می کنند. این مجموعه از عصب ها ی الیافی از نقطه ای در شبکیه خارج می شوند. در این نقطه از شبکیه ی چشم، هیچ گیرنده ی نوری وجود ندارد. وقتی کاغذ را طوری نگه داشته اید که نورهایی که از نقطه می آیند در این نقطه ی کور به شبکیه می رسند، شما نقطه را نمی بینید.
شما می توانید این آزمایش را به گونه ای دیگر نیز انجام دهید. خط مستقیمی روی مقوا از یک لبه به لبه ی دیگر طوری بکشید که خط از وسط نقطه و ضربدر بگذرد. ملاحظه می کنید که وقتی که نقطه ناپدید می شود، به نظر می رسد که خط ممتد است بدون هیچ شکافی که نقطه درآن باشد.
به همین دلیل است که شما به نقطه ی کور خود در مشاهدات روزانه توجه نمی کنید.