امام باقر علیه السلام فرمود:« پدرم علی بن الحسین علیه السلام از آن جهت «سجاد» لقب گرفت که هرگاه یاد نعمت‌های الهی می‌کرد، به سجده می‌افتاد؛ هنگامی که آیات سجده‌ی قرآن را می‌خواند، سجده می کرد؛ هرگاه می دید خداوند بدخواهی بدخواهان یا امر ناگوار یا ناخوشایندی را از او دفع کرده، سجده می‌کرد. بعد از هر نماز واجب به سجده می‌رفت. وقتی موفق می‌شد دو نفر را با هم آشتی بدهد، سجده می کرد و همواره آثار سجده در پیشانی او دیده می‌شد.»

منابع:

• بحارالانوار، ج 46،ص 6،حدیث 10

مراجعه شود به:

• القاب امام سجاد علیه السلام