تئوتی واکان
بین سالهای 300 الی 600 میلادی، حاکمان شهر عظیم «تئوتی واکان»، مناطق مرکزی
مکزیک را اداره می کردند.این شهر بزرگ در زمینی به مساحت حدودا 21 کیلومتر مربع (8 مایل مربع) بر اساس یک طرح شبکه ای بنا شده بود. تئوتی واکان، شهری مقدس به حساب می آمد که معابدی در امتداد خیابان اصلی شهر،
خیابان مردگان، ساخته شده بودند.
هرم خورشید، بزرگترین معبد شهر بود. هیچ کس به درستی نمی داند که ساکنان تئوتی واکان از چه نژادی بوده و از کجا بودند.
|
مرکز برپایی مراسم
اهالی تئوتی واکان، معابد بسیاری در مرکز شهر ساختند.
|
حدود 600 ق.م
نخستین آبادی، در «تئونی واکان» واقع در
دشتهای آمریکای مرکزی، شکل گرفت.
150
کار بنای «هرم خورشید» آغاز می شود.
200
کار بنای
هرم ماه در انتهای خیابان اصلی شهر تئوتی واکان، خیابان مردگان، آغاز می شود.
400
«تئوتی واکان» در اوج قدرت به سر می برد. جمعیت شهر به حدود 250000 نفر می رسد. با گسترش شهر، تعداد فزاینده ای از درختان قطع می شوند. جنگل زدایی منجر به فرسایش خاک و کاهش محصولات کشاورزی می شود.
750
مرکز شهر «تئوتی واکان» به آتش کشیده می شود. آتش سوزی، یا توسط
قبایل کوچ نشین شمالی و یا کارگران شورشی شروع شده است. تئوتی واکان به عنوان یک مرکز دینی باقی می ماند، اما دیگر هرگز اهمیت سیاسی و تجاری خود را باز نمی یابد.
کلمه «تئوتی واکان» به معنای «محل خدایان» می باشد. سایر اقوام ساکن آمریکایی مرکزی، مانند «
مایاها»، «
تولتکها»، و «
آزتکها»، که بعد از سقوط واکان، تمدنهایی را پدید آوردند، بر این عقیده بودند که حیات انسان در این شهر مقدرس شروع شده است. بر اساس افسانه ای قدیمی، بزرگترین هرم شهر تئوتی واکان، «هرم خورشید»، بر روی غاری بنا شده است که تصور می رود نخستین انسانها از آن بیرون آمده باشند.
خدایان مردمان کشاورز
ساکنین شهر «تئوتی واکان» خدایان متعددی می پرستیدند. برای زندگی در دشتهای شنی مکزیک، آب نقشی حیاتی داشت. بنابراین بیشتر خدایانی که مردمان تئوتی واکان می پرستیدند، با کشاورزی و آب لازم برای آبیاری محصولات کشاورزی، مرتبط بودند.
کتسال کوآتل
کتسال کوآتل قدیمی ترین خدای شناخته شده در
آمریکای مرکزی می باشد. معبد با شکوهی برای این خدا در شهر تئوتی واکان ساخته شده بود. کلمه «کتسال کوآتل» به معنای «مار پردار» می باشد. کتسال کوآتل خدای طبیعت بوده و بر باد و باران، تسلط داشت. بسیاری از نقوش برجسته بکار رفته در معبد، به شکل مارهای پردار می باشند که سمبل باران و باروری هستند. مارهای آتشین نیز، سمبل گرما و خشکی زمینهای منطقه می باشند.
تلالوک
تلالوک، خدای آب، در معبد «کتسال کوآتل» پرستش می شد. تلالوک رویش
گیاهان و
نباتات را در اختیاز خود، داشت. همسرش، «کالچی هوئیتلی کو»، الهه آب بود.
خدایان پلنگ جاگوار
در آن دوران،
یوزپلنگ های جاگوار در آمریکای مرکزی می زیستند واغلب در نقاشیهایی
معابد تئوتی واکان از تصاویر آنها استفاده می شد. یوزپلنگ جاگوار، مظهر باروری خاک محسوب می شد.
حقایق ثبت شده
«تئوتی واکان»، زمانی پرجمعیت ترین شهر
قاره آمریکا بود. چنین تخمین زده می شود که جمعیت شهر در حدود سال 400 میلادی، تقریبا 250000 نفر بوده است.
آمریکای باستان
ویژگیهای مهم آمریکای باستان
مراحل تحول در آمریکای باستان
تمدن های پیشرفته در آمریکای باستان
شنیدنی ها
