اروپای قرن وسطی
تا قرن 13 میلادی، قلعه های متعلق به
شوالیه ها بیش ازهر چیز دیگری در پهنه اروپا خود نمایی می کرد. شوالیه ها از زندگی مرفهی برخوردار بودند که با زندگی دهقانانی که روی زمینهای آنها کار می کردند، تفاوت زیادی داشت. شهرهایی در اطراف قلعه ها بوجود آمدند و توسعه یافتند. تجار برای تجارت از راههای صعب العبور سفر می کردند. زائران سفرهای طولانی را برای زیارت اماکن مقدس انجام می دادند. زندگی سخت بود، جنگ، قحطی و
طاعون همراه جان مردم را تهدید می کرد.
خانه مستحکم
قلعه های متعلق به شوالیه ها از سنگ ساخته می شد
و دارای استحکامات نیرومندی بودند.
|
1095 م
پاپ آورین دوم، نخستین
جنگ صلیبی را پایه ریزی می کند. او از مسیحیان خواست تا مانع از قدرت یافتن ترکان مسلمان در سرزمین
فلسطین شوند.
1119
در شهر
بولونا در شمال
ایتالیا، یک دانشگاه تاسیس می گردد. در طول 50 سال بعد، دانشگاههای دیگری در سراسر اروپا، از جمله
دانشگاه آکسفورد در
انگلستان و
دانشگاه پاریس در فرانسه، دایر می شوند.
1170
توماس بکت ،
سر اسقف کلیسای
کانتر بری، بدست شوالیه های تحت فرمان هنری دوم، پادشاه انگستان، کشته می شود. او بعد از مرگ، مقام مقدس پیدا می کند. زائران، مقبره او را در کانتربری که در جنوب انگلستان قرار دارد، زیارت می کنند.
1194
کار ساخت
کلیسای جامع شارتره، کلیسای با شکوه با سنگ
معماری گوتیک واقع در شمال فرانسه، آغاز می شود. ساخت این بنا 30 سال طول می کشد.
1215
اشراف انگلستان
پرنس جان را مجبور می کنند تا
مگناکارتا (فرمان کبیر) را امضاء کند. پادشاه ناگزیر می شود به قوانین مربوط به زمین احترام بگذارد.
1236 فردیناند سوم، فرمانروای مسیحی
کاستیل واقع در شمال اسپانیا، شهر کوردوبا یا همان
قرطبه اسلامی در جنوب اسپانیا را از جنگ
مسلمانان اسپانیا بیرون می آورد.
1241
بازرگانان
لوبک و
هامبورگ، دو بندر در شمال
آلمان، برای تشکیل
اتحادیه هانسیاتیک یک قرارداد تجاری امضاء می کنند. در طول 100 سال، بازرگانان 70 شهر به عضویت «اتحادیه هانیساتیک» در می آیند. این بازرگانان به تجارب خز، شاه ماهی، الوار و غلات می پردازند. پول مسکوگ اتحادیه هانسیاتیگ در محدوده ای وسیع، از
شهر کلن واقع در غرب آلمان گرفته تا
شهر ریگا در
روسیه، معتبر شناخته می شود.
1265
یک لرد انگلیسی به نام
سیمون دومونت فوت، نمایندگان شهرها و همچنین
لردها ، روحانیون و شوالیه ها را به حضور یافتن در پارامان، مجلس قانون گذاری، فرا می خواند.
1275
مارکوپولو و عموهایش، بازرگانی اهل شهر ونیز واقع در شمال ایتالیا، به دربار
قوبیلای قاآن در چین می رسند. آنها به مدت 17 سال در
چین می مانند.
1291
تهاجم مسلمانان به شهر
عکا، آخرین پایگاه مسیحیان در سرزمین فلسطین، آغاز می شود. شهر عکا آخرین سرزمین تحت کنترل مسیحیان بود. این واقعه نقطه پایان جنگهای صلیبی بود.
__1309''
پاپ مقر خود را از شهر رم در ایتالیا، به شهر
آوینیون در فرانسه، منتقل می کند. پاپ ها وجهه خود را از دست می دهند، چرا که مردم به انها به چشم عروسک های خیمه شب بازی پادشاهان کشورهای رقیب نگاه می کنند.
51 ـ 1347
طاعون، مرگ سیاه، اروپا را به ورطه نابود می کشاند. یکی از دلایل شیوع سریع این بیماری، گسترش بازرگانی در دوران قرون وسطی بود.
1358
دهقانان فرانسوی در اعتراض به شرایط سخت کار در مزارع، قیام می کنند. اشراف تا دندان مسلح، شورش را با کشتن 20000 نفر از شورشیان، سرکوب می نمایند.
1378
در طول
انشعاب بزرگ در کلیسا ، 3 پاپ که هر یک از سوی قدرتهای جداگانه ای حمایت می شوند، با یکدیکر به رقابت می پردازند. این انشعاب (تقسیم بندی) تا زمان تشکیل
شورای کنستانس» در سال 1414 م، ادامه می یابد.
1381
وات تیلور و جان بال، «قیام دهقانان انگلستان» را رهبری می کنند. اقشار فقیر در انگلستان علیه دستمزد کم، برخورد ناعادلانه در محاکم قضایی و مالیاتهای جدید شورش می کنند.
1417
مارتین پنجم انتخاب می گردد و به عنوان تنها پاپ قانونی شناخته می شود.
1419
دربار
پرنس هنری ملقب به «دریانورد»، در شهر ساگرس واقع در غرب
پرتغال، دریانوردان و نقشه کشها را بسوی خود جلب می کند.
1431
ژاندارک، دختر 18 ساله فرانسوی، بعد از تحریک نیروهای فرانسوی به جنگیدن با انگلیسی ها، دستگیر می شود. سپس انگلیسی ها او را به تیر چوبی بسته، در آتش می سوزانند.
1453
شهر
قسطنطنیه (استانبول کنونی) به دست ترکان
عثمانی سقوط می کند. بدین ترتیب، پایان کار
امپراتوری بیزانس فرا می رسد. در همان سال، شهر
فلورانس به کانون
جنبش رنسانس در ایتالیا، بدل می شود.
1492
آخرین بخش از قلمرو مسلمانان اسپانیایی گرانادا یا همان قرناطه اسلامی ، به حکمرانان مسیحی آن دیار، فردیناند فرمانروای آراگون و ایزابلا فرمانروای کاستیل، تسلیم می گردد. در همان سال، با حمایت مالی فردیناند و ایزابلا،
کریستف کلمب از اقیانوس اطلس می گذرد و به جزایر هند غربی (در نزدیکی سواحل آمریکا) می رسد.
در اروپای قرون وسطی، کاری که مردم انجام می دادند، غذایی که می خوردند، لباسی که می پوشیدند و محلی که در آن زندگی می کردند، همگی بستگی به جایگاه اجتماعی آنها داشت.
فرمان کبیر (مگنا کارتا)
در سال 1215م، اشرافی که از دست پادشاه انگلستان، پرنس جان، به خشم آمده بودند وی را وادار کردند تا فرمان کبیر (مگنا مارتا) را امضاء کند. این فرمان اختیارات پادشاه را محدود می کرد. پادشاه از اشراف خود مالیات زیادی درخواست کرده بود. این فرمان بیان می کرد که حتی پادشاه نیز مشمول قانون شده و باید از آن اطاعت کند. به مرور زمان، قوانین مندرج در فرمان، به صورت اصول پایه ای حقوق افراد برای همه شهروندان درآمد.
دو بند از منشور (اجازه نامه) فرمان کبیر
(مگنا کارتا) 63 بخش (بند) داشت.
|
زندگی دهقانان
دهقانان در پائین ترین سطح اجتماعی زندگی می کردند. آنها در روستاها بسر می بردند و روی زمین هایی که به ارباب صاحب تیول، تعلق داشت، کار می کردند و بخشی از محصول به دست آمده را به او می دادند. آنها لباسهای پشمی خشن پوشیده و کفشهای چوبی به پا می کردند. آنها با خوردن
شوربا،
شلغم،
لوبی، نان سیاه و آبجو رقیق، زندگی خود را می گذراندند.
اربابان و بانوان
اربابان و بانوان در قلعه هاشان زندگی اشرافی داشتند. آنها لباسهای رنگی دوخته شده از پارچه های گرانبها، مثل ابریشم یا مخمل به تن می کردند. همچنین نان سفید پخته شده از آرد بدون سبوس و گوشت می خوردند. آنها به جای آبجو، شراب می نوشیدند.
غذاهای قرون وسطی
به هر حال، غذاهایی که ثروتمندان و فقرا در قرون وسطی می خوردند، فاقد مواد مغذی لازم بود. شیر غالبا نایاب بود و در زمستان سبزیجات تازه با میوه وجود نداشت.
تعلیمات شوالیه گری
پسر یک نجیب زاده، تعلیمات شوالیه گری را در سن هفت سالگی با رفتن به قلعه شوالیه ای دیکر بعنوان «نو آموز»، آغاز می کرد. او در آنجا یاد می گرفت که چگونه از مهمانان در سر میز غذا پذیرایی کند. علاوه بر این، تعلیمات او شامل یادگیری طریقه به کار بردن شمشیر و سوار کاری با اسب جنگی، می شد. این دو مهارت، ارکان اصلی تعلیمات یک شوالیه، را تشکیل می دادند در سن 14 سالگی، نو اموز به مقام «زره دار» squire یا خدمتگزار مخصوص شوالیه، ارتقاء می یافت. سرانجام، معمولا در سن 21 سالگی، «زره دار» طی تشریفات خاصی پس از اینکه با پهنای تیغه شمشیر به آرامی بر شانه هایش می زدند به مقام «شوالیه» ارتقاء می یافت.
زندگی یک دختر
دخترهای خانواده اشراف مجبور بودند مهارتهایی را که بعدها بعنوان بانوی حاکم قلعه بدان نیاز داشتند ، فرا بگیرند. یک شوالیه صلیبی ممکن بود سالها از خانه دور باشد و همسر خود را در اداره امور خانه و املاکش تنها بگذارد. دختران جوان معمولا بین سنین 14 یا 16 سالگی ازدواج می کردند. این ازدواجها با توافق خانواده های طرفین صورت می گرفت. عروس جهزیه ای شامل پول و زمین برای شوهر خود می آورد.
رقابتهای رزمی
جنگیدن مشغله اصلی یک شوالیه محسوب می شد. اما هنگامی که جنگی وجود نداشت، شوالیه های قرون وسزی برای حفظ آمادگی رزمی خود، در رقابتهای رزمی (پیکارهای نمایش) شرکت می کردند. در سال 1180 م در ناحیه لینی سورمارنه، در
فرانسه، تعداد 3000 شوالیه سوار بر اسب در یک پیکار نمایش با یکدیگر به مبارزه تن به تن پرداختند. در طول یک پیکار نمایشی، شوالیه ها می بایست بی چون وچرا از مقررات خاصی پیروی می کردندو شوالیه ها می بایست از شمشیرهای کند استفاده می کردند و در صورتی که شوالیه ای کلاه خود را از دست می داد، نباید مورد حمله قرار می گرفت. همچنین در صورتی که یک ضربه به قمست پائین تنه حریف زده می شد، یک توهین به حساب می آمد.
نشان خانوادگی
به دلیل آنکه چهره شوالیه ها در زیر کلاه خود آهنی پنهان بود، بسیاری از شوالیه های شرکت کننده در پیکارهای نمایشی، نقش یا نشان مخصوص به خود را بر ردایی که روی زره خود می پوشیدند، می دوختند. این علائم برای شناسایی شوالیه ها در میدان جنگ، بسیار مهم بودند. به مرور زمان، این نقشهای برجسته به علائم خانوادگی تبدیل شدند که هر یک معرف یک خانواده اشراقی، بود. بدینسان، این نقش و نگارهای بخصوص که بر ردای روی زره به کار می رفت، «نشان خانوادگی» نام گرفت.
شکارو قوش بازی
اشراف خود را با شکار و قوش بازی، سرگرم می نمودند و از این راه گوشت تازه برای آشپزخانه قلعه هاشان، تامین می کردند. زنان اشراف نیز سوار کاری می آموختند و در برنامه های شکار، شرکت می جستند.
تجار قرون وسطی
با گسترش تجارت میان شهرها، ثروت تجاز افزایش یافت. تجار عمده را «شهروندان آزاد» burghers.، می نامیدند. این کلمه از واژه آلمانی بورگ Burg (به معنی شهر دارای حصار) گرفته شده است. تجار ثروتمند شروع به ساخت خانه های مجلل برای خود کردند و ارتباط بازرگانی با شهرهای کشورهای دیگر ایجاد نمودند.
اتحادیه نسیاتیک
در سال 1241م تجار
بندرلویک و
هامبورگ درشکال آلمان، یک اتحادیه بازرگانی تشکیب دادند تا با کشورهای دور دست مانند روسیه، ارتباط بازرگانی ایجاد نمایند. بازرگانان عضو «اتحادیه هانسیاتیک»، به ثروت و قدرت فراوانی دست یافتند و خود را با شاهزادگان هم ردیف می دانستند.
مرگ سیاه
در طول 4 سال یعنی از 1347 تا 1351 میلادی، 25 میلیون نفر یا به عبارتی 4/1 جمعیت اروپا، بر اثر شیوع نوعی طاعون که «مرگ سیاه» نام گرفت، جان خود را از دست دادند. پس از، از بین رفتن بیماری، در شهرها و نواحی روستایی، کمبود کارگر وجود داشت. مردم معمولی شروع به درخواست و دستمزد بالاتر و رفتار مناسبتر از جانب اربابان خود، کردند.
شهرها و بازازهای مکاره
تا قرن 14 میلادی، شهرهای سراسر اروپا ر اثر تجارت، توسعه پیدا کرده و ثروتمند شده بودند. کالاهایی مثل پشم انگلیسی، شراب فرانسوی، و صابون اسپانیایی در شهرهای تجاری، که در اطراف قلعه ها و شاهراههای اصلی ایجاده شده بودند، مورد معامله قرار می گرفتند. در بیشتر شهرها همه ساله بازارهای مکاره بر پا می شد، که ماهی چندین روز دایر می ماند. بازرگانان و پیشه وران ثروتمند در قالب اتحادیه های صنفی قدرتمند به سازماندهی خود پرداختند.
روز داد و ستد
این تصویر دقیق و گویا که از یک نسخه خطی تذهیب شده
فرانسوی گرفته شده است، یک روز پر مشغله در بازار
مکاره را نشان می دهد.
|
حقایق ثبت شده
طاعون، مرگ سیاه، در اواخر دهه چهارم سده 14 میلادی، در حدود 4/1 جمعیت اروپا را از بین برد. افراد بر اثر گزیده شدن بوسیله نوعی کک که در بدن موشهای سیاه زندگی می کرد. به این بیماری مبتلا می شدند. بیماری طاعون در نواحی مرکزی آسیا پدیدار شد و بوسیله موشهای موجود در کشتیهای بازرگانی به اروپا آورده شد. زبان قربانیان به رنگ سیاه در می آمد و روی پوست بدنشان تاولهایی ظاهر می گردید. قربانیان این بیماری معمولا بعد از 3 روز می مردند.
