رعد و برق از نخستین چیزهایی در طبیعت بود که بشر نخستین را به وحشت می‌انداخت. او تصور می‌کرد، خدایان به خشم آمده و قصد انتقام از انسان را دارند.
اما بشر امروز چنین می‌اندیشد:
اشیا دارای بار الکتریسیته مثبت یا منفی هستند. هر اندازه بارهای الکتریکی بیشتر شوند، نیروی جاذبه بار مثبت نیز شدیدتر می‌شود. در این هنگام است که دیگر هرگونه عایقی از قبیل هوا ، شیشه و.. که می‌کوشند آن دو را از هم جدا نگه دارند، جا خالی می‌کنند و یا در هم می‌ریزند. در اینجا نوعی تخلیه بار به وقوع می‌پیوندد.
در مورد برق زدن آسمان نیز همین مساله روی می‌دهد. یعنی ابری که قطره‌های بیشمار بخار آب را در بردارد ممکن است در برابر زمین یا ابر دیگری از بار الکتریکی مخالفی برخوردار باشد و وقتی فشار بار الکتریکی میان آن دو به حدی زیاد شود که مقاومت هوا را از لحاظ عایق بودن، در هم بشکند ، برق در آسمان هویدا می‌شود و چون قسمتهای مختلف ابرها دارای مقاومتهای گوناگونی هستند از اینرو برق به شکل جناغی یا کنگره‌کنگره در می‌آید.
و اما رعد:
هنگامی که بار الکتریکی تخلیه می‌شود، هوای اطرافش به سرعت منبسط و سپس منقبض می‌شود. این انبساط و انقباض ، جریانهای شدیدی را در هوا بوجود می‌آورد که از برخورد آنها صدایی می‌شنویم که ان را رعد می‌نامیم. علت آنکه صدای رعد در مسافت دور غرشهای پیاپی پیدا می‌کند، عبور امواج صدا در میان ابرهای گوناگون است.
نور حدود 300 هزار کیلومتر در ثانیه می‌پیماید. ولی سرعت صوت تقریبا 330 متر در ثانیه است. از اینرو همیشه اول برق را می‌بینیم و سپس صدای رعد را می‌شنویم.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 630
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!