به یکی پرده ی نقاشی می ماند
ابر است
نخستین دمیدن آفتاب سال نو
سلام
انجمن ادبی کمی پیش ازفرا رسیدن قدم های سبز بهار، درسرمای زمستانی مملو از آفتاب و برف متولد شد . انجمن ادبی هنوز کودک است و سفید، مثل دل های تمام بچه های ایران ، مثل دل های تمام بچه های جهان. و هنوز دارد نخستین قدم های کودکانه اش را زیر نگاه های پر مهر شما – فرقی نمی کند کجا هستید ، شمال ، جنوب ، شرق یا غرب – بر می دارد.حرف های اندکی زده ایم و بسیار حرف ها برای گفتن در دل هایمان انباشته ایم.گوشمان اما هنوز به راه است ، که کدام کبوتر سفید قاصد بال می گشاید تا پیام هزاران دوست نا آشنا را برایمان بیاورد. عادت کرده ایم انگار که همیشه سال جدید را با آرزو هایی بزرگ آغازکنیم ، آن قدر بزرگ که هیچ وقت شاید بر آورده نشوند.امسال اما بر خلاف هر سال آرزوهای کوچکی می کنیم، وقتی که کنار سفره ی هفت سین نشسته ایم و تیک تاک ساعت دیواری دلمان را وادار می کند که بلرزد و میان بغض و شادی همان دعای شیرین ازلی را بخواند که یا مقلب القلوب والابصار یا مدبراللیل والنهار یا محول الحول والاحوال حول حالنا الی احسن الحال . راستی آرزوی کوچک شما چیست؟ شاید بهتر باشد از حافظ مدد بخواهید.
روز هایتان بهاری باد ، دل هایتان نیز...
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!