از اوایل سال ۱۹۸۰ مشخص بود گروهی از شهابسنگها که به «SNC» موسوم بودند، (مخفف سه گروه Shergottites, Nakhlites و Chassignites) به طور توجهپذیری با شهابسنگهای دیگر متفاوتاند. از جمله ویژگیهای آنها میتوان به سن کمتر، ترکیب ایزوتوپ اکسیژنی متفاوت، تاثیرات هوازدگی خاص و برخی از شباهتهای شیمیایی مشابه با ترکیبات شیمیایی حاصل از تجزیه و تحلیل انجام شده بر سنگهای مریخی که توسط کاوشگرهای سطح نشین وایکینگ در سال ۱۹۷۶ انجام شده بود اشاره کرد. به این ترتیب با نظر به ویژگیهای دیده شده در این خانواده از شهابسنگها گمانهزنیهای مریخی بودن آنها در میان دانشمندان آغاز و مطرح شد. حدود سه سال بعد در سال ۱۹۸۳ نتایج حاصل از بررسی ترکیب گازهای به دام افتاده در حفرههای داخلی شهابسنگ «shergottite EET79001 » شباهت زیادی را نسبت به ترکیبات گازی موجود در جّو سیارهی مریخ که پیش از آن سطحنشین وایکینگ در مریخ تشخیص داده بود نشان داد. این مسئله شواهد مستقیمی را برای حمایت و اثبات نظریهای که گروه شهابسنگهای «SNC» را به مریخ نسبت میداد ارائه داد. از آن پس گروه شهابسنگهای «SNC» به شهابسنگهای مریخی و یا «Martian meteorite» معرفی و شهرت یافتند. تا تاریخ مِی ۲۰۱۳ تعداد ۱۲۰ شهابسنگ مریخی کشف شده است که حدود ۷۵ درصد از آنها را زیر گروه شهابسنگی «Shergottites» تشکیل میدهند.
در مورد چگونگی انتقال شهابسنگهای قمری و مریخی به زمین بر طبق یک نظریه احتمال میرود این دو دسته پرتابههایی ناشی از برخورد و تصادمهای صورت گرفتهی سیارکها، شهابسنگهای بزرگ و یا دنبالهدارها در گذشته با سطح ماه و مریخاند که سرعت پرتاب و گریز آنها از سرعت گریز گرانش ماه و مریخ بیشتر بوده و در نتیجه از سطح سیاره گریخته و در فضا شناور گشتهاند. در نهایت برهمکنشهای گرانشی آنها را به سوی زمین هدایت نموده و جاذبهی زمین آنها را به سوی خود کشانده است.
منبع: http://canot.ir/?p=11100
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!