آزمایش مایکلسون ـ مورلی را آلبرت مایکلسون که در آن هنگام در مدرسة علوم کاربردی کِیس بود و ادوارد مورلی از دانشگاه وسترن رزرو در همسایگی کیس، هر دو در کلیولند اوهایو، انجام دادند. این آزمایش نشان داد که سرعت نور در جهان مختلف، تحت تأثیر حرکت زمین نیست. این نتیجه، از نظر تجربی، دلیل قاطعی بود علیه موجودیت «اثیر» (یا «اتر») که وجودش برای انتشار امواج الکترومغناطیسی لازم شمرده میشد. آلبرت اینشتین، چندی بعد (1905) به طور نظری نشان داد که ]فرضیة[ اثیر با نظریة نسبیت خاص او سازگار نیست. در این نظریه، اینشتین بنا را بر این گذاشت که سرعت نور ثابتی عام است و به حرکت ناظر یا حرکت چشمة نور بستگی ندارد. این واقعیت با این برداشت که امواج الکترومغناطیسی آشفتگیهایی هستند که در محیط زمینهای مانند اثیر انتشار مییابند، سازگاری ندارد.
آزمایش مایکلسون ـ مورلی دنبالة مطالعات اولیة مایکلسون در زمان دانشجوییاش در برلین، زیر نظر هرمان فون هلمهولتز، بود.
اساس آزمایش، ساده بود. اگر دو باریکة نور، یکی به موازات حرکت زمین و دیگری در راستای عمود بر آن مسافتهای یکسانی را در اثیر طی کنند، زمانهای یکسانی برای پیمودن مسیر رفت و برگشت سپری نخواهد شد.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!