شناوري ، پديدهاي آشناست : جسمي كه درون آب غوطهور است به نظر ميرسد وزن كمتري نسبت به موقعي كه در هواست دارد. وقتي چگالي جسم كمتر از شاره باشد ، روي شاره شناور ميماند. معمولاً بدن انسان روي آب و بالوني كه از هليوم پر شده در هوا شناور ميمانند.
اصل ارشميدس بيان ميكند : وقتي تمام يا قسمتي از يك جسم در شارهاي فرو رود ، شاره نيرويي رو به بالا بر آن وارد ميكند كه با وزن شارهي جابهجا شده توسط جسم برابر است.
بنابراين نيروي رو به بالاي كل كه شاره به جسم وارد ميكند برابر اندازه وزن mg شارهي جابهجا شده توسط جسم است. اين نيروي رو به بالا را كه به جسم جامد وارد ميشود نيروي شناوري مينامند. خط اثر نيروي شناوري از مركز گرانش شارهي جابهجا شده ميگذرد (كه الزاماً بر مركز گرانش جسم منطبق نيست).
وقتي بالوني در حال تعادل در هوا شناورست ، وزن آن (شامل گاز درون آن) بايد همان وزن هواي جابهجا شده توسط بالون باشد.
يك ماهي چگالتر از آب است ، با اين حال ماهي ميتواند در حالي كه زير آب است شناور بماند زيرا درون بدنش يك كيسهي پر از گاز دارد. اين موضوع چگالي ميانگين ماهي را با آب يكسان ميكند ، بنابراين وزن خالص ماهي با وزن آب جابهجا شده توسط آن برابر است.
جسمي كه چگالي ميانگين آن كمتر از چگالي يك مايع باشد ميتواند در سطح آزاد مايع شناور بماند در حالي كه بخشي از آن در مايع فرو رفته است. هرچه چگالي مايع بيشتر باشد ، بخش كمتري از جسم در مايع فرو ميرود. وقتي در آب دريا شنا ميكنيد (چگالي 1030 کیلوگرم بر متر مکعب) ، بدن شما نسبت به آب شيرين (چگالي 1000 کیلوگرم بر متر مکعب) بيشتر شناور ميماند.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!