ا گر یک انتهای میله‌ای از مس را بگیرید و انتهای دیگر را درون شعله‌ای قرار دهید ، انتهایی را که در دست دارید گرم‌تر و گرم‌تر می‌شود ، اگرچه با شعله تماس مستقیم ندارد. گرما توسط رسانش در ماده به انتهای سردتر می‌رسد. در سطح اتمی ، اتم‌های ناحیه‌های گرم‌تر به طور میانگین از ناحیه‌های سردتر آن انرژی جنبشی بیش‌تری دارند.
آن‌ها به مجاورهای خود تنه می‌زنند ، و مقداری از انرژی خود را به آن‌ها می‌دهند. مجاورها هم به مجاورهای خود تنه می‌زنند و به همین ترتیب در سراسر ماده. خود اتم‌ها از یک ناحیه‌ی ماده به ناحیه‌ی دیگر حرکت نمی‌کنند ولی انرژی آن‌ها حرکت می‌کند.
بیش‌تر فلزات از سازوکار مؤثرتر دیگری در رسانش گرما استفاده می‌کنند. در داخل فلز بعضی الکترون‌ها می‌توانند اتم‌های منشاء خود را ترک کنند و در شبکه‌ی بلور سرگردان شوند. این الکترون‌های `آزاد` می‌توانند انرژی را به سرعت از ناحیه‌ی گرم‌تر فلز به ناحیه‌ی سردتر حمل کنند ، به طوری که فلزات به طور کلی رسانای خوب گرما هستند.
یک میله‌ی فلزی در دمای 20 درجه ی سانتیگراد سردتر از یک قطعه چوب در دمای20 درجه ی سانتیگراد به نظر می‌رسد زیرا گرما با سهولت بیش‌تری از دست به فلز جریان می‌یابد. وجود الکترون‌های `آزاد` همچنین باعث می‌شود که بیش‌تر فلزات رساناهای الکتریکی خوبی نیز باشند.
مرجع
UNIVERSITY PHYSICS 13TH EDITION 2012
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 2228
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!