دکتر جان دالتون در سال ۱۷۹۸ اولین مطلب علمی خود را راجع به این بیماری نوشت.
در بیماری کورنگی، بعضی رنگ های خاص توسط فرد قابل تشخیص نیستند.
کور رنگی معمولا ارثی است و البته می تواند بر اثر آسیب چشم / عصب یا مغز یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص نیز رخ دهد.
کور رنگی در مردان شایع تر است( ۸ـ۱۲ %)
شبکیه چشم انسان دارای ۲ نوع سلول می باشد. (مخروطی و استوانه ای) سلول های استوانه ای در نور کم فعال می شوند . و سلول های مخروطی در نور معمولی.
۳ نوع سلول مخروطی وجود دارد که دارای پیگمان های متفاوتی هستند و سلول های مخروطی وقتی فعال می شوند که پیگمان ها نور را جذب کنند. هر گونه اختلالی در این سلول ها و ساز و کار آ نها و یا عدم حضور آ نها می تواند باعث به وجود امدن یکی از انواع کور رنگی شود .
نوع کور رنگی سبز / قرمز معمولا شایع تر است و فرد در تشخیص رنگ های سبز و قرمز دارای مشکل می باشد.
نقص دیگر کور رنگی آبی / زرد است.
● درمان به طور کلی درمان خاصی وجود ندارد گرچه بیمار می تواند از فیلتر های رنگی و یا لنزهای تماسی برای بهتر تشخیص رنگ ها استفاده کند .
اپتومتریست ها اغلب برای بیمار یک لنز تماسی با تینت قرمز را تجویز می کنند که بر روی چشم غالب بیمار قرار داده می شود . و این لنز به بیمار اجازه می دهد که از پس تستهای خاصی که برای بدست آوردن شغل خاصی است به خوبی بر بیاید.
تاثیر پوشیدن این لنز ها مانند استفاده از عینک های سبز/قرمز ۳ بعدی است.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1819
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!