منو
 صفحه های تصادفی
زنسیت
همنشینی امام حسین علیه السلام با فقرا
فسیل
دانشکده ریاضی دانشگاه علم و صنعت
لک خورشیدی
نقش والدین در پیشگیری از سیگار کشیدن فرزندان
خود شکوفایی در نظریه مزلو
راهبان و صومعه ها
عیب یابی یخچال فریزر
دوره آموزشی نانوفیزیک
 کاربر Online
994 کاربر online
 : نجوم
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline دبیر گروه نجوم 3 ستاره ها ارسال ها: 1615   در :  پنج شنبه 07 مهر 1390 [08:49 ]
  کهکشان ها موجب درخشش ابرهای گازی بزرگ می شوند
 

حدود یک دهه پیش ستاره شناسان کلتک چارلز استیدل و دیگران طی ماموریتی شروع به شمردن کهکشان های کم نور جهان اولیه شدند که به طور اتفاقی به کشف حیرت آوری دست یافتند: دو ابر درخشنده گازی بزرگ، بزرگتر و بسیار پرجرم تر از هر آنچه تا کنون دیده شده بود.
مشاهدات بعدی به کمک سوبارو و تلسکوپهای کک (Keck) در موناکیا منجر به شناسایی 30 ابر بزرگ دیگر شد که هر یک جرمی تا 10 برابر کهکشان راه شیری دارند. بررسی های طیف سنجی خطهای لیمان_آلفا را نشان می دهد (خطهای نشری که زمانی که اتم های هیدروژن بر انگیخته انرژی از دست می دهد دیده می شوند) و این ابرها حبابهای لیمان_آلفا نامیده شدند. به طور ویژه این اجرام بزرگ و درخشان به احتمال زیاد کمی پس از اینکه هستی آغاز شد شکل گرفتند تا ستارگان را به وجود آورند.
این ابر سبز که به سختی دیده می شود در واقع یکی از بزرگترین اجرام شناخته شده در عالم است، حباب لیمان_آلفا LAB_1. این تصویر ترکیب دو عکس متفاوتی است که به کمک ابزار FORS در تلسکوپ بسیار بزرگ گرفته شده است: تصویر بزرگتر کهکشان های اطراف را نشان داده و مشاهدات عمیق تر و بیشتر خود حباب در مرکز موجب کشف پلاریزاسیون شد.
اما چه چیزی موجب درخشندگی این ابرهای گازی بزرگ می شود؟ متاسفانه دلایلی که در طول دهه آخر درباره این موضوع مطرح شده اند موجب ایجاد بحث شده اند ولی دلیل واقعی بیان نشده است.
در حالی که عده ای از تئوریستها (نظریه پردازان) فکر می کنند که ابر درخشنده می تواند به علت کهکشانهایی که در میانه قرار دارند باشد، دیگران بر سر این مسئله بحث می کنند که فیلامانهای گاز که در اثر گرانش به سمت جرم مرکزی ماده سیاه می روند گرم شده و نور ساتع می کنند.
به کمک تلسکوپ بسیار بزرگ در شیلی، متیر هیز (دانشگاه تولوس)، کلودیا اسکارلاتا (دانشگاه مینسوتا) و برایان سیانا (دانشگاه ژنو) مطالعه بزرگترین حباب لیمان_آلفا LAB_1. و ادعا می کند که یک کهکشان فعال در قلب خود درخشش ایجاد می کند.
واقع در 11/25 میلیون سال نوری، در انتقال به سرخ 1/3، LAB1 به پهنای 300000 سال نوری از نخستین حبابهای دیده شده بود. اما سه پژوهشگر در طول مشاهدات اخیر خود متوجه چیز تازه ای شدند. فوتونهایی که از ابر درخشان می آمدن همه پلاریزه بودند.
پلاریزاسیون در طبیعت یک مسئله طبیعی است. در حقیقت برخی عینکهای آفتابی بر مبنای همین قانون درخشش زننده خورشید را حذف می کنند. فوتون ها در طول سفرشان در فضا در راستای سه محور نوسان می کنند. هنگامی که به مانع برخورد می کنند (در اینجا مولکولهای گاز) مانع می تواند فوتونها را جهت دهی کند که تنها در یک جهت نوسان کنند در این بررسی ها به نظر می رسد فوتونهایی که از LAB1 می آیند طبق الگوی رادیویی پلاریزه شده اند، که هیز (Hayes) برای هندسه منحصر به فرد این حباب اختصاص می دهد. الگوی پلاریزیشن جدا زمانی اتفاق می افتد که منبع مرکزی نور همه مولکولهای گاز را به زور براند و این اتفاق در مرکز کهکشان می افتد. اگر نور از فیلامان های گازی تصادفی (رندم) باشد، پلاریزه چندان یک دست نیست.
هیز می گوید:` معمولا بررسی و مشاهده این گاز در اخترشناسی دشوار است و این سیگنال های پلاریزیشن روش کاملا نوینی را برای اندازه گیری ویژگی های این گاز فراهم می کند`.
ساختار کهکشان های مرکزی هنوز هم یک راز است. از روی مقدار زیاد نور فرابنفش دریافتی، باید تعداد زیادی ستاره بسیار جوان را در خود جای داده باشند. اما چیز بیشتری در دست نیست. هیز توضیح می دهد:`ما بیشتر درگیر گازی که کهکشانها را احاطه کرده اند هستیم تا خود کهکشانها`.
این بررسی ها کاملا بر اساس داده های دیداری (بصری) بوده و در حال حاضر تیم تلاش می کند که آن را با بررسی های اسپکتروسکوپیک (طیف سنجی) پیگیری کند. هرچند نتایج تا کنون با یک کهکشان مرکزی مطابقت دارد، این برنامه که شامل فیلامانهای گازی کنشی واکنشی است حمایت زیادی در شواهد به هم پیوسته دارد و بررسی های آینده با اندازه گیری نمونه های بزرگتر، به هر ترتیب این مورد را قوت می بخشد.
منبع خبر: universetoday



تصویر

  امتیاز: 0.00