پیل‌ها به دو دسته‌ی نوع اول و نوع دوم تقسیم‌بندی می‌شوند. پیل‌های نوع اول فقط یک بار قابل استفاده هستند زیرا پس از تخلیه، امکان شارژ کردن (باردار کردن) آن‌ها نیست. اغلب باتری‌هایی که برای مصرف در چراغ‌های قوه‌ای، رادیوها، ساعت‌های دیواری و مچی، ریموت کنترل‌ها به فروش می‌رسند از نوع همین پی‌های نوع اول هستند. درون این پیل‌ها، که در صنعت به پیل‌های خشک شناخته می‌شوند، از الکترولیت خمیری‌شکل استفاده می شود.
پیل‌های نوع دوم می‌توانند به دفعات پر و خالی شوند. در برخی از این پیل‌ها، که در آن‌ها از فلزات نیکل و کادمیوم به عنوان الکترود و پتانسیوم هیدروکسید به عنوان الکترولیت استفاده می‌شود (باتری‌های Ni-CD)، واکنش معکوس تخلیه‌ی شیمیایی نیز امکان‌پذیر است و لذا به دفعات قابل پر شدن هستند. اکثر پیل‌های Ni-CD در گوشی‌های تلفن همراهع رایانه‌های قابل حمل، دستگاه‌های MP3 و MP4 مورد استفاده قرار می‌گیرند.
متداول‌ترین پیل الکترولیتی نوع دوم، باتری اتومبیل است که در صنعت به پیل‌های ترموسوم‌اند. الکترودهای باتری اتومبیل از جنس سرب و سرب دی اکسید، و الکترولیت آن محلول اسید سولفوریک است. در طول دوره‌ی تخلیه (دِشارژ)، سرب و اسید سولفوریک به ترتیب به سولفات سرب و آب تبدیل می‌شوند. پس از تخلیه‌ی باتری اگر، جریان برق در باتری معکوس شود، آب و سولفات سرب درباره به ترتیب به اسید سولفوریک و سرب تبدیل می‌شوند.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 2228
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!